Luang Prabang

Op de eerste plaats willen wij al onze familie, vrienden en collega’s het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar, dat het voor iedereen een mooi jaar mag worden in goede gezondheid !

Op 2^de kerstdag hebben wij het drukke Hanoi achterons gelaten om het vliegtuig te pakken richting Laos. Na een vlucht van iets meer dan een uur landde ons vliegtuig in Luang Prabang. In en rondom deze stad leven bijzonder veel monniken. Vanwege de vele tempels in Luang Prabang waar de monniken wonen en studeren, krijgt het automatisch een relaxte sfeer die zo goed bij Laos past, een hele verademing na het hectisch Hanoi.

De eerste dagen hebben we lekker gerelaxt, te voet de stad verkent, ’s avond heerlijk geslenterd over de avondmarkt en tussen de soep en aardappels door de details verder uitgewerkt van ons reisplan. We hadden namelijk een belangrijke reden om Laos te bezoeken tijdens onze reis want op 3 uur rijden van Luang Prabang zit namelijk een groot opvangcentrum voor olifanten. Nu zijn er wel meerdere opvangcentra voor olifanten in Laos maar niet iedereen krijgt het felbegeerde “Raissa keurmerk” voor diervriendelijkheid en geloof me, dat krijg je niet zo maar … het is een eenmansorganisatie waar Raissa als een Dolle Mina de scepter zwaait…. en ik kan het weten … ben namelijk zelf, weliswaar met de hakken over de sloot, recentelijk goedgekeurd ;-)

Eet nu 4 dagen in de week vegetarische burgers …. Mensen die mij goed kennen weten dat ik een echte vleeseter ben……en als ze me vragen hoe dat haar is gelukt, laat ik maar niet al die blauwe plekken op mijn armen zien, die ik angstvallig probeer te verbloemen door mijn tatoeages.

Nu hadden we één probleem, dit opvangcentrum hebben we in Nederland al moeten vastleggen omdat al menig data was volgeboekt. 10 Januari was de eerste mogelijkheid voor 2 dagen en één overnachting. Omdat we 3 dagen voor de afloopdatum van onze visa uit Vietnam zijn vertrokken, waren we op 26 december al in Laos. Dit betekent dat we ongeveer 2 weken de tijd hadden voordat we ons moesten melden bij het opvangcentrum. In het kader van efficiënt reizen wilden we daarom niet richting het zuiden trekken omdat we uiteindelijk toch weer terug naar het noorden moeten. Ook hebben we er niet voor gekozen om in het zuiden van Laos te beginnen om vanuit daar naar het noorden te trekken omdat dan de 2 weken die we hiervoor hebben veel te krap is. Er is namelijk geen treinnetwerk in Laos en de wegen zijn in veel slechtere staat dan in Vietnam en dat was al niet veel soeps.

We hebben daarom na goed beraad besloten om totaal 8 nachten te verblijven in Luang Prabang om vervolgens op 3 januari het vliegtuig te pakken naar Chiang Mai – Thailand. Reizen is keuzes maken en tijd is je kostbaarste bezit, voor je het weet is alles voorbij en zit je in het vliegtuig terug naar Nederland. We vonden daarom dat het niet goed voelde om nog een week langer in het noorden te rekken, terwijl we deze “extra” week ook goed konden gebruiken om nog meer plekjes in Thailand te bereizen.

We hebben contact gezocht met het opvangcentrum en ze zijn gelukkig met ons voorstel akkoord gegaan, 50 % retourneren van het totaalbedrag en het overige deel hebben wij als gift geschonken aan het opvangcentrum. Maar Raisjes droom dan … contact te leggen met deze imposante, sociale dieren ? Niet getreurd … ook daar hadden we al een oplossing voor gevonden … In Chiang Mai hebben we een excursie geboekt naar het Elephant Nature Park. Hier worden getraumatiseerde, verwaarloosde en mishandelde olifanten opgevangen om ze vervolgens te vertroetelen en te verzorgen en daarbij speel je zelf een grote rol. Onder de begeleiding van een Engels sprekende gids wordt je gelijk aan het werk gezet. Voeren, wassen, schrobben, nog meer voeren, wassen, aaien, foto’s maken, voeren, wassen …….. nou dat belooft wat ! Na wat uitzoekwerk kreeg ook deze organisatie het “Raissa keurmerk” dus dat was ook weer geregeld.

Zijn we dan helemaal voor niks naar Laos gekomen ? Nee, natuurlijk niet, want de 9 dagen dat wij in Luang Prabang hebben verbleven hebben we ons kostelijk vermaakt. We hebben 4 dagen de omgeving verkend met een motorscooter en dat was een hele mooie ervaring, er is namelijk genoeg te zien.

Zo hebben we 3 watervallen bezocht, waarvan de Tad Thong waterval de minst toeristisch was, we waren hier namelijk helemaal alleen.

De Kuang Si watervallen wat volgens vele één van de mooiste watervallen van Azië zijn, was een heel ander verhaal. Hordes chinezen met dito selfiesticks vertroebelde al snel het beeld en dan verliest zo’n mooie omgeving helaas zijn pure schoonheid. Deze watervallen zijn opgebouwd uit verschillende plateaus waardoor je er ook heerlijk in het turkoise water kan zwemmen maar om dit met al die chinezen te doen…..nee…..dat dacht ik niet.

We hebben daarom nog een kijkje genomen in het berenopvangkamp wat hieromheen gesitueerd lag. Toch weer schandalig om te zien wat de mens deze dieren allemaal voor leed aandoet voor de bereiding van traditionele…..jawel…..door zijn ze weer….CHINESE……geneesmiddelen. Berengal wordt verwerkt tot zalf en is het medicijn voor lever-en darmkanker, hepatitis en stoornissen van de spijsvertering. Echter is hiervoor al jaren een goedkoop synthetisch alternatief. De laatste jaren dient berengal daarom vooral voor de fabricage van shampoo, huidverzorgingcrèmes, keeltabletten, oogdruppels en wijn. In de jaren tachtig werden in China, Vietnam en Zuid-Korea speciale berenboerderijen opgezet. Ze gebruiken technieken die ontwikkeld zijn in Noord-Korea. Uit Vietnam zijn beschrijvingen bekend van het ‘melken’ van gekooide dieren. Na verdoving wordt de buik opengesneden en gal afgetapt, tot honderd cc toe. De wond veroorzaak chronische infectie, die het dier niet lang overleeft. Het in China gehouden onderzoek heeft aangetoond dat de beren helse pijnen te verduren hebben. De kooien hangen boven de grond, met de buik van de beer binnen handbereik van de tapper. Een harnas maakt het dier bewegingsloos. Door een buisje in een open wond druppelt de gal naar beneden. De wond schuurt tegen de spijlen. Volgens het onderzoek heeft China 247 berenboerderijen, die 7000 kilo gal per jaar produceren. Beren die overlijden worden bijna altijd vervangen door beren die in het wild zijn gevangen. Door de publiciteit van deze gruweldaden nemen de berenfarms af. In Zuid-korea zijn ze al verboden en ook Vietnam wil ze gaan verbieden. Ik was van al deze gruweldaden niet op de hoogte, Rais als dierenvriend uiteraard wel…..soms kan ik nog wel wat van haar leren ;-)

Fijn om te zien dat de beren die voor ons lagen, gered waren uit de verschrikkelijke berenfarms en nu heerlijk aan het genieten waren……hun vacht straalde in het lekkere warme zonnetje.

De volgende ochtend zijn we om 08:00 terug gereden naar de Kuang Si watervallen en werden we beloond om van al deze natuurpracht te genieten met nog maar 2 andere toeristen ! Ideale setting om een aantal foto’s te schieten en lekker te plonsen in het heerlijke water.

Op de weg naar deze watervallen hebben we ook nog het Kuang Si Butterfly Park bezocht. Dit project is door een Nederlands stelletje in Januari 2014 geïnitieerd. Met als missie om de bewustwording bij scholen te verhogen over de mooie maar kwetsbare natuur die Laos rijk is. Ze voorzien de kinderen met studie materiaal om te leren begrijpen hoe belangrijk het is om de mooie natuur te beschermen voor hun eigen gezondheid, geluk en financiële onafhankelijkheid. Een heel mooi initiatief van deze twee dutchies om alles wat ze in Nederland bezitten te verkopen om in deze prachtige omgeving dit park helemaal zelf op te bouwen en hun droom na te leven.

Op oudejaarsdag hebben we een ceremonie bijgewoond in de Xien Thong tempel, waar de monniken meditatie afwisselde met boeddhistisch gezang, heel bijzonder om dit mee te mogen maken.

Tijdens de jaarwisseling zelf zijn we een paar kroegjes in gegaan omdat er in het stadje niet echt aan oud & nieuw werd gedaan. In Laos vieren ze alleen het boeddhistisch nieuwjaar (medio April) uitbundig en de cafeetjes sluiten hier bijna allemaal om 23:30 omdat iedereen, elke dag om 0:00 thuis moet zijn (soort avondklok) De reden hiervoor is dat elke ochtend om 05:30 de monniken vanuit de tempels door de stad beginnen te lopen. De Laotianen geven deze monniken offers in de vorm van eten omdat dit in hun cultuur heel normaal is……eten hoor je te delen….en is nooit alleen voor jezelf …….een mooie gedachte…….en we zijn uiteraard ook een ochtend vroeg opgestaan om deze dagelijkse gebeurtenis zelf te mogen aanschouwen. Als laatste hebben we in het nationaal museum nog een traditionele dansvoorstelling bijgewoond, echter viel deze helaas wat tegen omdat ik in Bali een soortgelijke dansvoorstelling (Barong dans) heb gezien bij het koninklijk paleis in Ubud. Ik zou zeggen………laat dit voortaan maar aan de indo’s over ;-)

We zijn nu weer helemaal uitgerust en klaar voor onze volgende reisbestemming Thailand. We zullen de komende weken weer actiever gaan reizen inclusief bus en treinreizen, want 1 februari vertrekt ons vliegtuig vanuit Kuala Lumpur naar Sydney ! Dit betekent dat we de komende 4 weken vanuit Noord naar Zuid moeten trekken en hoe dat precies gaat verlopen…… we houden jullie op de hoogte!