Chiang Mai

Na één uur vliegen vanaf Luang Prabang arriveerde wij op het vliegveld van Chiang Mai wat vijf eeuwen lang de hoofdstad is geweest van Thailand en op Bangkok na de 2^de grootste stad. Echter merk je weinig van de drukte, de sfeer voelt verre van hectisch wat een hele verademing is na steden zoals Hanoi en Ho Chi Minh.

Elke zondag wordt er een grote avondmarkt gehouden in de binnenstad en omdat we de vlucht op zondag hadden geboekt konden we deze bezienswaardigheid meteen meepakken. De “Sunday Market” in Chiang Mai is veruit de grootste markt die wij tot nu toe hadden bezocht. De kraampjes werden afgewisseld met hier en daar wat live muziek en uiteraard heel veel eten. Dus onder het genot van een hapje en een drankje keuvelde ik lekker achter ons Rais aan ;-) Uiteindelijk liepen we langs het atelier van een kunstenaar die zijn schilderijen had uitgestald langs de markt. Er stond een schilderij tussen die ik heel mooi vond……een realistisch geschilderd landschap waar boeren op aan het werk waren. Toen we verder aan het neuzen waren viel de blik van Rais op een groot schilderij waar zij meteen verliefd op werd, ikzelf was er eerste instantie minder enthousiast over omdat het abstract geschilderd was en voor mij moet het niet allemaal te vaag zijn………..laat dit nu net de 2 karaktereigenschappen zijn waar we in de 4,5 jaar dat we nu bij elkaar zijn hebben geleerd om elkaar in aan te vullen……….Rais de creatieve van ons twee……de dromer…….en ik meer de realistische……heldere kaders. Grappig om ook deze afspiegeling in de twee verschillende schilderijen terug te zien.

Omdat we beide de schilderijen niet uit onze hoofd konden zetten, zijn we de volgende dag naar het atelier terug gegaan en toen ik voor de 2^de keer het schilderij zag die Rais in 1^e instantie al zo mooi vond werd ik ook al wat enthousiaster. Het kleurenspel van het wit met oranje was prachtig en hoe langer ik er naar keek, hoe mooier ik het begon te vinden. Met een schuin oog keek in naar mijn schilderij…..en tja….misschien had ze toch wel een beetje gelijk…..in deze stijl had ik er tijdens onze reis al meer gezien, wat eigenlijk wel logisch was omdat een realistische stijl nu eenmaal makkelijker te kopiëren is. Een abstract schilderij is daarentegen altijd uniek…..gemaakt door de ogen van de kunstenaar..…..tja…….er zijn van die sporadische momenten dat Rais gelijk heeft en als die momenten voorbij komen dan zijn dat wel vaak speciale momenten………iets wat ik normaal niet zou hebben gedaan……..uit mijn comfortzone……...zoals deze reis…..….met als aandenken dit unieke schilderij……..de cirkel is rond.

Op maandag avond zijn we naar de Night Bazaar gegaan om een 6-tal thaibokswedstrijden te bekijken op Muay Thai regels dus inclusief ellebogen, altijd leuk ;-) Rais was nog nooit naar zo’n evenement geweest en ik wilde er graag heen dus daar zaten wij dan op 2 meter van de ring af. Er waren 2 leuke gevechten waarin de tegenstanders aan elkaar gewaagd waren, de overige vielen helaas een beetje tegen. Het laatste gevecht tussen een Thai en een Fransman had de klapper van de avond kunnen worden maar helaas was de Thai te arrogant en kreeg door zijn nonchalante houding al binnen de 1^e minuut een trap op zijn lever………ging neer………en bleef liggen…….beetje jammer dat deze thai zijn tegenstander zo had onderschat, je zou denken dat ze onderhand wel beter moeten weten sinds Ramon Dekker hier jaren geleden al elke kampioen ontkroonde.

Op woensdag hadden wij de excursie “Jungle Flight” geboekt. Op een uurtje rijden van Chiang Mai werden we naar het gedeelte in het regenwoud gebracht waar met name de Yang Na Tree bomen stonden. Dit type boom staat bekend om zijn diepe wortels en kunnen wel 40 – 70 meter hoog worden. Tussen deze bomen was een parcours opgebouwd bestaande uit 33 platforms, 20 ziplines en 3 abseilplatforms en dat allemaal op een hoogte van meer dan 50 meter ! We hadden gekozen om 06:30 opgehaald te worden en dat werd beloond doordat wij samen met onze 2 instructeurs als enigste het parcours mochten afleggen. In het begin een beetje onwennig om op de enorme hoogte van het platform af te springen en met behulp van de zipline naar de andere platform te roetsjen maar wat was dit een leuke ervaring zeg !

Bij sommige ziplines konden Rais en ik tegelijkertijd van het ene platform naar het andere platform roetsjen………..daar hang je dan……….met z’n tweetjes in het regenwoud……als 2 apen op 50 meter hoogte bungelend van platform naar platform ! De ziplines waarvan de langste een lengte had van 300 meter werd afgewisseld door 3 abseilplatforms, welke zorgde voor een vrije val van 40, 50 en 60 meter……deze stonden alle 3 garant voor een diepe zucht in onze buik ;-) Na 2 uur waren we uitgespeeld en verlieten wij het parcours met een glimlach van oor tot oor en bonkte ons hart in de keel van de adrenaline……SUPER !

Op donderdag hadden wij een uitstapje gepland staan waar ik al enige tijd erg nieuwsgierig naar was. In Nederland had ik hier al het e.e.a. van uitgezocht en het verhaal erachter intrigeerde mij zodanig dat ik niet kon wachten om het in het echt te zien…….”de witte tempel” of beter gezegd : Wat Rong Khun ! Aangezien je hier alleen maar excursies naar toe kon boeken waar je maar 20 minuten op het tempel complex verbleef omdat het gecombineerd werd met een bezoek naar de “lang nek” dorpen hebben wij zelf een bus kaartje geregeld en zijn we met de lokale bus naar Chiang Rai gegaan.

Na een busrit van 4 uur waren we dan eindelijk gearriveerd………”Wat Rong Khun” ……….

De intens witte kleur die fel afsteekt tegen de blauwe lucht. De flikkerende mozaïekdeeltjes die je doen verblinden. WAUW !

De tempel is gebouwd door de kunstenaar Ajarn Chalermchai Kositpipat, als eerbetoon aan Boedha. Ajarn is in Chiang Rai geboren en nog steeds in leven. Hij is verslaafd geweest aan alcohol en drugs en is om af te kicken een Boeddhistisch klooster ingegaan en uiteindelijk monnik geworden. Na jaren succesvol monnik te zijn geweest is hij van al zijn verslavingen afgekomen. In zijn loopbaan als kunstenaar schilderde hij zo’n 200 schilderijen per jaar en van al dat verdiende geld wilde hij als dank aan Boeddha een tempel creëren in zijn eigen stijl. Waar mensen van over heel de wereld zijn werk kwamen aanschouwen net zoals de Taj Mahal in India of het Ankor Wat in Cambodja. Het werd zijn levenswerk waarin hij wordt geholpen door 60 van zijn eigen pupillen. Hij leert ze zijn visie zodat na misschien 60 tot 90 jaar na zijn dood Wat Rong Khun voltooid kan worden.

Doordat een recente aardbeving (mei 2014) flink wat schade heeft aangericht kwam dit prachtige project bijna voortijdig tot een einde maar gelukkig door vele publieke donaties, kon de bouw en het herstel verder gaan. Hij accepteerde geen enkele donatie van regering, officieren of miljonairs omdat hij de eerste kunstenaar ter wereld wilt zijn die een kunstwerk kan maken met absolute vrijheid in zijn eigen visie. Geld kan namelijk de donateurs kracht geven om invloed uit te oefen op zijn visie en dat wilde hij absoluut niet.

De kleur wit symboliseert het reine en als je over de loopbrug naar de ingang van de Wat Rong Khun loopt, rijzen wel honderden handen van de grond omhoog. Handen die wilden ontsnappen aan de hel, hoofden die naar beneden worden getrokken en schedels die gevangen zijn genomen. Maar eenmaal deze loopbrug gepasseerd, wandel je naar de hemel tot je de ingang van de tempel hebt bereikt.

Binnen in de tempel mocht je niet fotograferen, één muur vertegenwoordigd het goede, de verlichting …. Boeddha. Op de tegenovergestelde muur is het kwaad vertegenwoordigd, een groot wezen met in het ene oog de weerspiegeling van George Bush en in het andere oog Osama Bin Laden. Maar ook zijn rijkdom, olie en de filmwereld als het kwaad afgebeeld…. figuren zoals Kung Fu panda, Spiderman, personages van The Matrix en de instortende torens van het World Trade Center maken deel uit van deze muurschildering. De zijwanden verbeelden het loskomen van het kwaad en de weg naar verlichting.

Naast de tempel was er ook een museum waarin al zijn schilderijen stonden tentoongesteld. De één nog mooier dan de ander, echt prachtig. In dit museum kon je ook een boekje kopen waarin een interview stond met de kunstenaar en allerlei achtergrond informatie, deze heb ik gekocht als aandenken aan deze mooie dag want 4 uur later zaten we in de bus terug naar Chiang Mai.

En dan was het eindelijk zover………vrijdag…..de dag waar mijn meissie zolang naar had uitgekeken….. het bezoek aan het Elephant Nature Park ! Om 08:00 werden we opgehaald en toen we in het busje zaten werd er een filmpje gestart waarin werd uitgelegd hoe je met de olifanten moest omgaan. Geen flits op je foto toestel gebruiken, sommige olifanten mag je niet aanraken omdat ze nog met trauma’s kampen uit het verleden…. etc….etc…..Kortom, het diervriendelijkheidgehalte was ruimschoots aanwezig, zeker nadat de gids had aangeven dat het buffet wat wij in de middag voorgeschoteld kregen alleen bestond uit vegetarische gerechten……toen ik dit hoorde keek ik naar rechts en daar verscheen een brede glimlach op het gezicht van Rais……Dat zat wel goed, dat keurmerk voor het Elephant Nature Park ;-)

De eerste activiteit was het voeren van de olifant, we liepen door het park naar een groepje olifanten om uiteindelijk oog in oog met deze indrukwekkende beesten te staan. Haren die zo hard aanvoelde als die van een staalborstel….. huid wat op sommige plaatsen wel een aantal centimeters dik is en dan het geluid uit de slurf als je er een stuk fruit voorhield …. een stofzuiger is er niks bij ! Maar wat was dit leuk en bijzonder om te doen zeg ! Tijdens het voeren kregen we veel informatie over de olifanten in het park, sommige hadden een gebroken poot door het harde werk in de houtindustrie, andere waren op een mijn gaan staan waardoor ze één enkel misten en de andere olifant had maar een half oor door de mishandeling van zijn mahoet tijdens de vele olifanten ritjes. Ondanks al dit dierenleed dat door de mens was aangedaan, zijn er gelukkige ook nog genoeg mensen die deze prachtige dieren een warm hart toedragen. In het park liepen totaal zo’n 70 olifanten rond variërend tussen de 20 en 70 jaar oud en één jonkie van 2 jaar en die kunnen allemaal de rest van hun leven zorgeloos genieten.

Ten slot mochten wij de olifanten wassen in de rivier. Onze groep bestond uit zo’n 8 toeristen en die kregen elk een emmer om de olifant lekker nat te gooien en wat vonden ze dat heerlijk en wij natuurlijk ook!

Dit was de perfecte afsluiter van ons verblijf in Chiang Mai want zaterdag vertrok onze bus alweer naar Pai, de hippie-stad in het bergachtige noorden van Thailand. Ondanks de grote aantallen toeristen heerst er gelukkig nog steeds een heerlijke rust en een relaxte sfeer. In de avond kon je slenteren over jawel, daar zijn ze weer..….de avondmarktjes……en rond een uurtje of 20:00 ging je opzoek naar één van de vele barretjes waar ze live muziek speelde. Muzikanten inclusief hippiebroek en lang haar……het leek net of de tijd hier stil had gestaan maar wat konden die gasten spelen ! Onder het genot van een mojito en biertje voor Rais zaten we samen op een kussentje op de grond te genieten van de vele hits die gespeeld werden uit de jaren 60 en 70…….zo kwamen wij onze avondjes wel door in Pai ;-)

Maar er is nog meer te beleven in Pai, vooral voor de motorrijder aangezien het dorp onderdeel is van de welbekende Mae Hong Son-loop. Hoewel er veel variaties op de route bestaan, bedraagt de originele route 650 km die gaat van Chiang Mai- Pai- Mae Hong Son- Mae Sariang- Doi Inthanon National Park –terug naar Chiang Mai. Buiten het feit dat ons budget het niet toelaat om voor zoveel dagen een motor te huren hadden wij er ook niet de tijd voor……toch wilde ik uiteraard Pai niet verlaten voordat ik een stukje van deze route had gereden. Op de weg hierna toe, die volgens kenners uit 760 bochten bestaat had ik namelijk al gezien dat het merendeel van de wegen perfect was onderhouden en dat maakt het waanzinnig leuk om te rijden !

Het enigste wat je hiervoor nodig had was een motor en internationaal rijbewijs. Dat laatste had ik natuurlijk al netjes geregeld in Nederland dus we hoefde alleen nog maar op zoek naar een motor……en dat moest toch niet moeilijk zijn want Pai stikte immers van de verhuurbedrijven.

Helaas kan het niet altijd meezitten. Nadat we vele verhuurbedrijven waren afgegaan bleek dat ze alleen maar motorscooters verhuurde…………balen……..met de hoofdletter B. Uiteindelijk heb ik het maar opgegeven…….geen motor voor onze Bobbiejaan………in plaats daarvan een gare suzuki scooter …..125cc’tjes…….met 70.000 km op de klok….en tja daar moest ik het meedoen. Heb me nog even door mijn optimistje laten meeslepen in de positieve vibe dat het met de motorscooter ook leuk kon zijn. Dus daar gingen we in de vroege ochtend op pad met als doel Mae Hong Son te bereiken wat zo’n 100 km verderop lag. Na twee uurtjes rijden zijn we omgekeerd…….Rais kreeg pijn in haar billetjes van het reeds doorgezakte zadel en ondanks de vele mooie bochten waar je als motorrijden heerlijk van kan genieten, kan ik je zeggen dat het op de scooter gewoon een bocht is. Jammer maar helaas niks aan te doen.

De volgende dag vertrekt onze bus terug naar Chiang Mai maar dit is niet zomaar een dag………..nee……..het is de verjaardag van ons Rais….. Hiepperdepiep……Hoera……29 jaartjes alweer ! We hebben besloten om deze dag lekker rustig aan te doen…….’s Middags een massage te boeken en ’s avonds ergens heerlijk uit eten want de volgende dag vertrekt om 17:00 de nachttrein naar Bangkok, deze rit duurt zo’n 12 uur en vanuit Bangkok gaan we rechtstreeks door naar Hua Hin dus dat wordt een lange trip van zo’n 15 uur. Gelukkig kunnen we bij aankomst in deze gezellige stad op een aantal mooie stranden bijkomen. Vanuit Hua Hin reizen we door naar het nationaal park Khao Sok en vanaf 20 januari start onze 10 daagse strandvakantie op de mooiste eilanden

van Thailand……maar daarover de volgende keer meer !