Golden bay tot Auckland

Hallo allemaal

Ik neem het laatste gedeelte van ons reisverslag in Nieuw Zeeland voor mijn rekening want Bob ligt weer bij de tatooist. Omdat we in het Zuidereiland ervoor gekozen hebben om vermaakt te worden met echt super leuke excursies, hebben we er op het Noordereiland bewust gekozen om ons zelf te vermaken door het maken van met name vele trekkingen. We hebben er al heel wat gedaan en oh wat ben ik blij dat Nederland gewoon vlak is…

Deze keer zitten er gee plaatjes in het verslag... helaas is de internet bij de Mcdonalds niet denderend

Maar eerst nog een klein stukje Zuidereiland:

Golden Bay 135 km (4280 km)

De golden bay heeft zijn naam te danken aan zijn gouden stranden. Wanneer de zon op het zand schijnt lijkt het alsof er een gouden gloed overheen zit. We waren een beetje zoekende wat we hier wilde gaan doen, beiden kunnen we niet stil op een strand zitten dus ik stelde gekscherend aan Bob voor of hij mee wilde gaan paardrijden over de stranden en duinen. En Bob zei eigenlijk meteen ‘’ja is goed’’ Ik was redelijk verbaasd… Vind je dat niet eng dan… Ik citeer Bob zijn antwoord ‘hoe snel kan 1 PK nu zijn’’. Haha ik dacht…. Wacht jij morgen maar af als je galoperend een berg op gaat ;). Vervolgens kwamen wij bij de manege aan waar we een afspraak hadden gemaakt voor een ritje van 3 uur lang. Op basis van je karakter werd er een paard voor je uitgekozen. Voordat we vertrokken hoorde ik Bob nog aan de begeleider vragen hoe die moest sturen en remmen…. Ik dacht mijn god… als dat maar goed gaat… Vervolgens gaf de dame nog een waarschuwing aan de groep dat er vier paarden waren die erg dominant waren en deze paarden moesten uit elkaar gehouden worden…. En wat denk je…. De enige persoon zonder rijervaring hadden ze op zo’n dominant paard gezet… de ‘’bloody bastart Woody’’. Uuh…ok…toen begon ik me wel af te vragen of dit zo’n goed plan was geweest. Maar voor Bob was het allemaal geen probleem, de rit begon met een draf richting de weide, langs de schapen af naar de duinen. Ik heb een paar keer achterom gekeken maar onze Bob bleef goed op het paard zitten en kon verassend goed met de groep mee. Na een uurtje werd er gevraagd wie er mee in galop wilde en ja hoor onze Bob ging met de groep mee… Het was echt zo ongelofelijk gaaf… En het ging HARD! De duinen op en af…prachtige uitzichten…. Onze Bob bleek een natuurtalentje en kreeg een compliment van de begeleidster dat hij het errug goed had gedaan (uitslover) !! Misschien wel één van de gaafste dingen die we in N-Z hebben gedaan! Wellicht dat we dit thuis vaker kunnen gaan doen, helaas kent Nederland geen bergen waar je met snelheid vanaf kan galopperen :).

Te waikoropupu springs (het zuiverste water van de wereld)

Op deze plek hebben we echt een prachtige zonsondergang op het Wharariki Beach gezien. Check hieronder de plaatjes:

Nelson 200 km (4480 km)

In het stadje Nelson hebben we een beetje gewinkeld en een ijsje gegeten bij een Nederlands meneertje. Grappig dat waar we ook komen er altijd Nederlanders zijn J.

Marlborough Sound 220 km (4700 km)

We stonden hier op een boerderij camping, op de camping mocht je de dieren voeren en achter de camping was een ‘’glowworm grot’’ via een routekaart moest je door de velden richting het bos lopen. We hadden niet echt verwacht dat we langs een kudde koeien af moesten lopen… Nou als je dan midden in de nacht tussen een kudde koeien staat… dan is dat best effe schrikken J! Maar we zijn toch maar gewoon doorgelopen en het was echt heel bijzonder…. In de waterval en in de bossen zag je overal kleine lichtjes van kleine wormpjes… Echt prachtig. We hebben hier helaas geen beeldmateriaal van! Hierna hebben we rondgereden over de fjorden van Marlborough Sound en ’s avonds de ferry gepakt om vanuit Picton naar Wellington te varen … Tot ergernis van Bob stond de film ‘’Confessions of a shop aholic op… Hihi heerlijke meiden film.. effe wat anders dan die films waar elke minuut iemand neergeschoten wordt, gelukkig kon hij geen kant op en heeft hij gezellig mee kunnen kijken J!

Noordereiland

Wellington (4700 km)

In wellington zjn we naar het te papa museum gegaan. Een museum waar alles interactief uitgelegd werd over de maori’s, de aardbevingen van N-Z en de eerste wereldoorlog waar ze aan hebben deelgenomen. We hebben ons hier goed vermaakt.

Putangirua Pinnacles 150 km (4850 km)

Hier hebben we een trekking van 2 uur gedaan richting de de putangirua pinnacles. Persoonlijk vond ik het niet echt bijzonder. Ik vond het lijken op een grote berg met slecht afgewerkt stucwerk… Jup… ik ben een echte natuurbarbaar want deze pinnacles schijnen duizenden jaren oud te zijn, en zijn door jarenlange erosie van wind en zout ontstaan. Een scene van Lord of the rings is hier trouwens ook opgenomen.

Eketahuna 150 km (5000 km)

Hier hebben we een heerlijke rust dag gehad… En hebben we wederom onze favoriete serie 24 gekeken ;-).

Tongariro 300 km (5300 km)

Een van de bekendste trekkings in N-Z is de Tongariro crossing, deze is bekend door zijn vulkaanlandschap en is in totaal 19,4 km lang. Van te voren waren we al door verschillende mensen gewaarschuwd dat het echt een pittige klim is… 10 km klim je tegen een vulkaan omhoog en daarna via trappen weer omlaag… We waren moe en buiten adem maar we hebben het erg goed gedaan en hebben de klim binnen 6 uur afgelegd. Het uitzicht op de vulkaan en de meren was echt prachtig!

Lake Taupo 200 km (5500 km)

Na de Tongariro crossing waren we toe aan een rustdagje en hebben we bij lake Taupo op de camping gestaan. Lake Taupo is een groot krater meer. Blijkbaar werd hier de Iron Man gehouden, de athleten moeten 3,86 km zwemmen daarna 180 km wielrennen en als laatste 42 km hardlopen. We hebben een stukje gekeken, echt diep respect voor de mannen en vrouwen die hieraan meededen.

Rotorua 150 km (5650 km)

In Rotorua zijn we gaan kijken naar de thermaal baden en mud pools. Wij kwamen vrij laat bij de mud pools aan en hebben besloten hier te overnachten. Wat we niet wisten was dat s’avonds de mud pools wat actiever werden en de zwavel kwam ons in de camper heerlijk tegemoet. Wellicht verklaart dat waarom wij de enigste waren die hier bleven overnachten J.

De volgende dag zijn we gaan kijken naar de hot water springs, dit zijn heerlijk warm water bronnen.

Hobiton 150 km (5800 km)

Wij zijn er in N-Z achtergekomen dat Hobbiton niet natuurlijk is ontstaan maar dat deze bergen speciaal zijn gemaakt voor de movieset van de lord of the rings. Tja…. Dan betaal je $70 pp om een kijkje te nemen op een movieset…. En dus hebben we ervoor gekozen om hier maar niet naartoe te gaan en kozen ervoor om andere trekkings in de buurt te doen, bijvoorbeeld de trekking naar de hoogste waterval van Nieuw Zeeland (Wairere Falls).

Ook zijn we gaan kijken naar de Aratiatia rapids viewpoint . Dit was een grote dam waar om de twee uur de sluizen open gingen zodat door de waterkracht stroom wordt opgewekt…. Ook al was het geen natuurlijke waterval… die kracht van al dat water… Erg mooi.

Waihi Beach, Bay of Plenty 100 km (5900 km)

Hier hebben we de Waihi beach coastal walk gedaan en een trekking door de goudmijnen van Karangahake. Erg bijzonder om door een omgeving te lopen waar rond 1900 zoveel goud werd gedolven… We hebben nog goed om ons heen gekeken…. Maar helaas geen klompje voor ons!

Coromandel, Hahei beach 100 km (6000 km)

Op Hahei beach ligt een gedeelte strand boven rotsen van 170 graden. Hierdoor kon je dmv het graven van een kuil een eigen warm badje creëren op het strand. Helaas is dit een erg populaire plek voor toeristen en zit je al snel met 100 man op een klein strookje strand. We hebben er daarom langs af gelopen, helaas niet helemaal lekker getimed want toen wij er waren was het vloed… Enig voordeel… Er waren weinig ‘’hot water toeristen ‘’ J.

De volgende dag hebben we de trekking Cathedral cove gelopen. Een mooie trekking en omdat wij lekker vroeg waren opgestaan was het eindpunt een mooi verlaten strand.

Whangapoua, 80 km (6080 km)

In Whangapoua zijn we naar het New Chums beach gegaan, via een klimpartij over rotsen kom je op dit strandje. Een prachtig strand met erg hoge golven. Onze Bob heeft zich er even goed kunnen uitleven.

Fletcher Bay, 60 km (6140 km)

Coromandel Walkway (coast walk)

Whangarai Heads, 510 km (6650 km)

De trekking Mount mania had ik zelf uitgekozen… een flinke klim met 400 trappen recht omhoog, volgens de folder was het uitzicht adembenemend…. Eenmaal boven aangekomen bleek de foto van de folder helaas af te wijken van de werkelijkheid. Er stond namelijk in de verte een energie centrale …. Tja…. Photoshoppen doet tegenwoordig wonderen… J.

Kerikeri, 120 km (6770 km)

In Kerikeri hebben we de Rainbow falls walk gelopen… Een mooie loop langs een prachtige waterval:

90 mile beach, 180 km (6950 km)

Een snelweg over het strand,die in werkelijkheid maar 50 mile lang is. Bizar om auto’s over het strand te zien rijden. Echter mag dit alleen met een 4WD en op waarschuwingsborden was goed te zien wat de consequenties waren… Auto’s die vastzaten in het zand zijn letterlijk opgeslokt door de zee wanneer het vloed werd.

Cape Reinga, 75 km (7025 km)

Onderweg naar cape reinga hebben we een tussenstop bij de Te paki zandduinen gemaakt, hier kun je een surfboard huren zodat je van de duinen met een enorme vaart af kan glijden… We hebben ons hier goed vermaakt… Ondanks dat je van top tot teen onder het zand zit…!

Na het surfen hadden we afgesproken om vroeg naar bed te gaan zodat we de volgende ochtend naar de zonsopkomst konden gaan kijken op Cape Reinga. Helaas had ik die nacht geen oog dichtgedaan, dus toen om 5 uur de wekker ging was ik echt alles behalve fit. Bob reed alvast richting het startpunt van de wandeltocht en ging eerst alleen op pad zodat ik nog een uurtje kon blijven liggen...Al snel kwam hij terug en zei dat ik toch echt gewoon mee moest gaan omdat het heel mooi was en het een kort stukje lopen was richting de vuurtoren. Oke… HOP uit bed… Geen koffie… geen slaap….Jup dan ben ik echt op mijn best ;)! De wandeling bleek toch weer een berg te zijn die we moesten beklimmen…. Ik wist dat dit voor de Maori een heel spiritueel plekje was dus ik heb me ingehouden om de berg niet geheel te vervloeken en eenmaal op de berg aangekomen werd me direct duidelijk waarom het voor hun zo bijzonder was… Cape Reinga is het uiterste puntje van het Noordereiland en de Tasman zee en de Pacific oceaan komen hier bij elkaar… Door de twee verschillende stromingen ontstaan er midden in de zee hoge golven… Echt heel bijzonder! Volgens de Maori is dit de plaats waar de mannelijke en vrouwelijke zee samenkomen, het begin van nieuw leven... En daar stonden we dan op het uiterste puntje van de andere kant van de wereld…geen andere toeristen…. Samen genieten boven op een berg… En toen totaal onverwacht… ging onze Bob op zijn knieën… Deze romanticus vroeg me hier op dit bijzondere plekje ten huwelijk… Het bleek een vooropgezet plan en ik was echt compleet verrast …. Maar uiteraard zei ik JAAA!!

Cape Reinga….. Voor ons beiden een plek wat we echt nooit meer gaan vergeten!

Waipoua Forest, 375 km (7400 km)

In het Waipoua forest zijn we naar de oudste boom van N-Z gaan kijken, de Giant Kauri tree (Tane Mahuta) deze heeft maar liefst een omtrek van 14 meter en zijn leeftijd is wel 2000 jaar oud!

Auckland

Momenteel staan we de aankomende dagen op een camping in Auckland. Bob wordt drie dagen getatoeëerd en we hebben ervoor gekozen om op een camping in de buurt van de tatooshop te staan zodat ik af en toe een kijkje kan komen nemen. Onze reis zit er bijna op, de vier maanden zijn voorbij gevlogen! Voor ons beiden is het erg onwerkelijk dat we over een week weer thuis zijn. Maar voordat dit zover is hebben we nog een flinke trip voor de boeg.. Maandagnacht vertrekt ons vliegtuig richting Kuala Lumpur met een tussenstop in Sydney. Eenmaal in Kuala Lumpur aangekomen gaan we met de metro naar ons hotel waar we de volgende ochtend opgehaald worden om met de bus naar Singapore te gaan. Hier blijven we 3 nachten en dan zit onze reis er officieel op. Beiden hebben we gemengde gevoelens hierover…. Jammer dat de reis erop zit waar we zolang naartoe hebben geleefd en herinneringen gemaakt voor het leven. Aan de andere kant hebben we ontzettend veel zin om onze vrienden en familie te zien en niet te vergeten onze lieve hondjes!! Jeetje…. Wat hebben we ze gemist…. Jaaa ook onze dikkie

Liefs Raissa en Bob

Otago Peninsula tot Golden Bay

Otago Peninsula330 km (1275 km)

In dit plaatsje hebben wij een conservatie centrum bezocht van de yellow eyed pengiun, welke bijna met uitsterven is bedreigd en alleen in Nieuw-Zeeland voorkomt.Wij hebbenhet geluk gehad om deze zeldzame knapenin het wild te spotten doordat we via loopgraven en een uitkijkpostheel dicht in de buurt konden komen. Super leuke ervaring om oog in oog te staan met deze dieren.

Nugget Point 125 km (1400 km)

Prachtig uitzicht vanaf hoge kliffen op de zee waar zeehondjes heerlijk in de golven aan het spelen waren.

Te Anua 380 km (1780 km)

Via een prachtigetoeristische route van Nugget Point, Caitlins, Invercargill, Manapouri aangekomen bij de toegangspoort van Milford Sounds, Te Anua. We merkten wel dat we de West Coast hadden bereikt die de Nieuw Zeelanders zelf gekscherend de Wet Coast noemen, want vanaf Caitlins begon het te regenen en dit heeft niet meer opgehouden. Desondanks toch een paar kleine trekkingen gedaan want de omgeving was prachtig.

Milford Sound 120 km (1900 km)

Is een fjord van maar liefst 16 km lang welke diep het land in snijdt en bergwanden tientallen meters de lucht in rijzen waarvan spectaculaire watervallen het donkere water in donderen. Ze noemen het niet voor niks het 8e wereld wonder. PRACHTIG. Heel de dag regende het maar we namen toch de gok om de rondvaarttocht van 15:00 te nemen. De weergoden waren ons gunstig gestemd.......wat een cadeautje........we hebben Milfor Sound mogen bewonderen naar onze mening op het meest prachtige moment. Bergtoppen verhuld in mist......watervallen die overal op volle kracht naar beneden kletterden......op het bovendek staan varend richting de Tasman Zee met de wind en regen vol tegen je snuit, waardoor de kracht van moeder natuur eventjes voelbaar was......en zodra we de wind in de rug hadden, trok de mist op zodat we zelf de top konden zien van de zeer indrukwekkende Mitre Peakmet een hoogte 1692 meter. Nergens ben je zo dichtbij de ongerepte natuur in een mysterieuse omgeving........sprakeloos.

Wanaka 430 km (2330 km)

Hier wilde we een trekking gaan doen maar door het aanhoudende slechte weer hebben we besloten om dit niet te doen. Dan maar knus in de camper onder het genot van een nieuw zeelands wijntje een paar afleveringen kijken van de geweldige serie 24 en op tijd het bedje inzodat we de volgende dag weer vroeg konden vertrekken naar onze volgende bestemming Fox Glacier waar we via de Haaspas naar toe zijngereden.

Fox Glacier 200 km (2530 km)

Hier wilde we onze Heli Hike boeken op de Frans Jozef gletsjer maar we kregen te horen dat er pas maandag plaats was.......pfff........dat was 5 dagen wachten. Even het weerbericht gecheckt, want het regendeinmiddels al5 dagen non stop en daar zagen we dat het toevallig maandag beter zou worden, wat heet......zelfs het zonnetje zou gaan schijnen ! Als we dus met een helikopter wilde vliegen was dit onze kans. Dus hebben we de reservering gemaakt en ons plan aangepast. We hebben de organisatie gebeld van het walvisspotten in Kaikoura of er zaterdag plaats was en dit was gelukkig het geval. Zo gezegd, zogedaan even op en neer vanuit Fox Glacier naar de oostkust in Kaikoura om vervolgens maandag weer terug te komen bi Frans Jozef.

Kaikoura 520 km (3050 km)

Hier hoopten we in het wild de sperm whale te spotten. Omdatniet ver van de kusteen enormeonderwatercanyon begint en het dus snel heel diep wordt kun je in dit plaatsje heel het jaar doordeze walvissen spotten.Normaliter garanderen ze 1 a 2 walvissen per excursie maar onze dag kon niet meer stuk.........wat een geluk.......we mochten 4 van deze gigantische dieren in het wild spotten ! Het moment dat je voor het eerst zo'n walvis aan de oppervlakte van het water ziet liggen vergeten we nooit meer...... 20 meter groot met een gewicht van 50 ton en als ze gaan duiken die staart boven het glinsterde wateroppervlak......

Arthur Pass 335 km (3385 km)

Paar trekkings gedaan in een prachige omgeving. Het mooie van Nieuw Zeeland is dat deze echt super goed zijn verzorgd met duidelijke bordjes hoe lang het lopen is tot het beginpunt, wandelpaden met daarover kippengaas gespannen wat ervoor zorgt dat je niet kan uitglijden als het nat geregend is.........bruggetjes over riviertjes etc...etc. Overal is aangedacht !

Frans Jozef 250 km (3635 km)

En toen was het maandag.......het weerbericht klopte als een bus want het zonnetje scheen hoog aan de hemel ! Daar stonden we dan na een korte briefing voor de helikopter die ons naar de gletsjer zou brengen waar onze 2 uur durende hike zou beginnen......De helikopter vlucht was adembenemend mooi, de prachtige natuur onder je, het gevoel dat je boven de wolken zweefde.......tja.........wezijn 2 geluksvogels dat we dit allemaal mogen meemaken en dat beseffen we ons maar al te goed !

Punakaiki 215 km (3850 km)

Na een prachtige weg langs het kustgebied kwamen we aan in Punakaiki welke bekend staat om de pancake rocks, dit bizarre natuurverschijnsel doet inderdaad denken aanenorme stapelsversteende pannekoeken. Dankzij duizende jaren regen, wind en opstuivend water hebben zich laagjes kalksteen ontwikkeld die worden gescheiden door dunne repen zachter kleisteen.

Abel Tasman (280 km (4130 km)

In het Abel Tasman nationaal park, vernoemd naar de Nederlander die Nieuw Zeeland heeft ontdekt hebben we10 kmgelopen van de beroemde coast track. Langs de kustlijn via mooi begroeide paden kwamen aan op "Apple Bay"

Nieuw Zeeland

Nieuw Zeeland

Bovenstaande tekst kwamen we tegen op een relame bord langs de weg... Grappig hoe het precies verwoord hoe onze Bob in Nieuw Zeeland terecht is gekomen :). Toeval bestaat niet ;).

Christchurch

Daar stond hij dan onze geüpgrade campervan. Jazeker, we hadden geluk. We hadden een mailtje van affordable motorhomes gekregen dat we gratis een upgrade kregen ! De Toyota Hi-Ace is vervangen door een Ford Transit. Buiten het feit dat we hierin meer ruimte hadden omdat hij 1,2 meter langer is, hadden we nu ook nog een vrije doorgang van de cabine tot aan het woongedeelte, SUPER !!

Hanmer Springs 128 km (128 km)

Nadat we onze camper hadden opgehaald zijn we meteen doorgereden naar Hanmer Springs wat bekend staat om haar warm waterbronnen. Hier hebben even een heerlijk dagje gerelaxt.

Kaikoura 172 km (300 km)

Als je walvissen wilt spotten moet je naar Kaikoura omdat hier niet ver in de zee een onderwater caynon ligt waardoor het heel snel diep wordt en hierdoor is er ook een koude aanvoer van water wat zorgt voor een voedselrijk klimaat waar walvissen graag gebruik van maken. Echter toen wij een excursie wilde boeken hadden we helaas pech. Alles was volgeboekt en Zaterdag was er pas weer plaats omdat één van de twee boten kapot was. Omdat we niet 4 dagen op dezelfde plaats willen verblijven, besloten om door te rijden naar Akaroa om hier op het einde van onze rondreis van het Zuidereiland terug te komen. Want die walvissen….tja ….die willen we echt nog wel zien voordat we naar huis gaan ! Tijdens onze wandeling langs de kustlijn hebben we wel wilde zeehonden gezien, wat was dat een mooie ervaring om die beesten in het wild van dichtbij te zien !

(schattige oortjes he ;)!!)

Akaroa 291 km (591 km)

Lake Tekapo 270 km (861 km)

Een trekking gedaan om uiteindelijk te worden getrakteerd op een prachtig uitzicht op een helder blauw meer ! Dit plaatsje staat ook bekend om haar indrukwekkende sterrenhemel. Nergens ter wereld is schijnbaar de lucht zo schoon van lichtdeeltjes waardoor de sterren hier in grote aantallen te zien zijn. Wij hadden allebei nog nooit zo’n mooie sterrenhemel gezien, wat ons voor altijd bij blijft.

Lake Pukaki 84 km (945 km)

Een trekking gedaan om Mount Cook (volgens de maori Mount Aoraki) van dichtbij te bekijken. Wat deze prachtige foto’s hebben opgeleverd :

Sydney

Sydney

Kijkend uit het raampje van het vliegtuig zien we de Harbour Bridge samen met de wereldbekende contouren van het Sydney Opera House opdoemen met daaropvolgend de indrukwekkende skyline van de stad …. Wat een eerste kennismaking….. wat een uitzicht !! Na een vlucht van 9 uur zetten we eindelijk voet aan grond…… Welcome Sydney !

Nadat we de backpacks in ons hotel hebben gedropt, zijn we naar Darling Harbour gelopen. Een uitgaanswijk die als hoefijzer om de haven is gelegd, met tal van gezellige restaurantjes en barretjes met live muziek, is het hier ’s avonds vooral goed vertoeven en daar hebben we dan ook kostelijk gebruik van gemaakt ;-)

De volgende dag zijn we ’s ochtends naar het IMAX theater gegaan waar ze het grootste scherm ter wereld hebben………tja en welke film gaan je daar dan kijken ? Omdat er maar één grote zaal is had je ook niet heel veel keus. Starwars, The Revenant en de enigste 3D film was een documentaire over de Humpback Whales. Nu houden we beide niet van Starwars en omdat wij met name benieuwd waren na de 3D effecten op zo’n gigantisch groot scherm hebben we gekozen voor de documentaire over de Humpback Whales en wat een kijk ervaring was dat zeg ! Al moet ik wel zeggen dat het 3D aspect me wel een beetje tegenviel. Ga normaal gesproken nooit naar de bioscoop omdat ik het liefst gewoon thuis kijk en dit was daarom ook onze eerste 3D film maar ik had het effect na zoveel jaar ontwikkeling toch wat scherper verwacht. Ach ja….we zijn hier niet op vakantie om de recensent uit te hangen dus op naar het volgende avontuur ;-)

En dat werd een klassieker…..de ultieme sightseeing Tour……….de Hop on Hop off bus!! Deze stopt op 34 plaatsen verspreid over Sydney en Bondi beach. We hebben ons de rest van de dag dus verder laten kennismaken met deze geweldige stad en ’s middags heerlijk genoten op Bondi Beach, waar de surfers hun kunsten vertonen op de golven en de rest heerlijk ligt te chillen op het strand. Wat een leventje hier !

Een groot voordeel van zo’n tour is dat je je daarna veel beter kan oriënteren omdat je veel herkenningspunten hebt. Omdat we de 1^e avond op Darling Harbour zijn verbleven, gingen we deze avond te voet naar Circular Quay waar je bij de barretjes aan het water kunt zitten van het Sydney Opera House, heerlijk genieten onder het genot van een hapje en drankje en live muziek. Hadden we al gezegd dat we dit een geweldige stad vinden ? Nou bij deze dan ;-) Echt alle ingrediënten zijn wat ons betreft aanwezig : Het mooie weer, vriendelijke mensen, lekker eten, leuk uitgaansleven, kortom lekker bourgondisch en daar houden wij wel van.

Er is alleen één minpuntje en dat is dat deze levensstijl ook wat meer kosten met zich meebrengt. We zitten per slot van rekening niet meer in Azië waar je voor een paar euro een maaltje voorgeschoteld krijgt. Uiteraard hadden we hier wel rekening meegehouden in onze begroting en het dagbudget verdubbeld naar 75 euro p.p. / per dag wat goed te doen is maar dan moet je niet al te gek doen……maar dat deden we deze avond wel ..... Hahahahah……..maar wat was het gezellig !

Op donderdag hebben we een rondvaart gemaakt met “Captain Cook Cruises” . Deze cruise bracht ons naar 8 verschillende plaatsen waaronder Taronga Zoo, de grootste dierentuin van Sydney waar je de oudste inwoners van Australië in het echt kon zien….De koala ! Het woord betekent letterlijk “drinkt niet” en de Aboriginals hebben het buideldiertje daarom ook zo genoemd, omdat het inderdaad nooit drinkt. Al het vocht dat de koala nodig heeft , haalt hij uit de blaadjes van de eucalyptusboom, dit zijn de enigste blaadjes die hij eet. De blaadjes zijn rijk aan vezels maar ook heel giftig. Andere dieren die de blaadjes eten, worden er heel ziek van of kunnen zelfs doodgaan. De koala niet, hij kan er tegen. Echter worden ze er wel heel slaperig van, waardoor ze wel 20 uur per dag slapen. Vanuit de dierentuin kon je met een kabelbaan terug naar de uitgang waardoor je met hele mooie vergezichten werd getrakteerd op de skyline van Sydney, dat is nog eens een afsluiter van een bezoek aan een dierentuin !

Op vrijdag stond een tour gepland door het Sydney Opera House. Het leuke aan deze tour was de interessante geschiedenis omtrent dit gebouw. In 1955 werd een internationale architectuur wedstrijd uitgeschreven om het Sydney Opera House aan de haven (Bennelong Point) te bouwen, deze werd gewonnen door de Deen Jorn Utzon. Hij zou het ontwerp in één keer vanuit de hand hebben getekend en had niet getoetst of zijn ontwerp wel bouwkundig te realiseren zou zijn. Hierdoor leverde de bouw vele problemen op en heeft het project ook een aantal keer stil gelegen. Jorn heeft uiteindelijk wel zelf de bouwkundige oplossing bedacht zodat uiteindelijk het originele ontwerp van de daken kon worden gehandhaafd wat het Sydney Opera House ook zo wereldbekend heeft gemaakt. Echter om dit te realiseren werd het budget meer dan 14 keer overschreden en werd het project tien jaar later opgeleverd dan uiteindelijk de bedoeling was. Saillant detail is dat Jorn Utzon zijn project nooit in werkelijkheid af heeft gezien. Want door vele ruzies is hij voor het einde van het bouwproces afgehaakt en terug gegaan naar Denemarken.

De laatste dag van onze week in Sydney zijn we naar de Blue Mountains gegaan. Een prachtig natuurpark dat zijn naam dankt aan de blauwe gloed die over de bergen hangt. Deze blauwe gloed wordt veroorzaakt door de vele eucalyptus bomen die hier groeien. We hebben gedurende de dag alle hoogtepunten in dit park bezocht en het is hier echt PRACHTIG !

Helaas zijn we door een onbekende oorzaak al ons filmmateriaal van Sydney kwijt…Tja dat is erg balen…..Onze Bob kan dit moeilijker loslaten dan ik en had er zodanig de P in dat ik het reisverslag verder even afmaak !

Gelukkig is hij ondertussen alweer opgebeurd en hebben we de laatste twee dagen nog mooie filmpjes gemaakt van de Blue Mountains en Sydney zelf en hebben hiervan ook een trailer gemaakt en zullen deze op onze blog posten. Helaas zonder beelden van Manley beach waar we nog een mooie fietstocht hebben gemaakt , Bondi beach , Tarangoo Zoo, etc. ….maar ja, niks meer aan te doen.

Onze week in Sydney is echt voorbij gevlogen… Jeetje wat hebben we het leuk gehad, en wat zijn de mensen hier toch vriendelijk J. Iedereen wil je helpen en wij nuchtere Nederlanders stonden hier af en toe erg verbaasd naar te kijken.

Onze verhalen in Nieuw zeeland worden een stuk korter in vergelijking met onze blogs in Azie. Reden hiervoor is dat niet elke camping internet heeft en als ze het aanbieden dat betaal je vaak ook nog eens per mb die je download. Een andere belangrijke reden is de ontzettende natuurpracht waar we ons momenteel in bevinden……..dat we gewoonweg veel minder tijd willen besteden aan ons blog, zodat we nog meer tijd overhouden om al dit moois in ons op te nemen ;-)

Bedankt voor jullie reacties, leuk dat de verhalen nog steeds gelezen worden!

Liefs Bob en Rais

Hua Hin tot Kuala Lumpur

Daar zijn we weer… het duurde iets langer dat jullie normaal van ons gewend zijn maar dat komt ook omdat we 2 tegenslagen te boven hebben moeten komen. Ten eerste is onze mini laptop gecrasht waardoor het hele toetsenbord niet meer functioneert. Dit betekende bijna tot we onze reisblog niet meer konden updaten maar gelukkig hebben we dit weten op te lossen door een goedkoop bluetooth toetsenbordje aan te schaffen. We hopen dat de laptop het nog 2 maandjes volhoudt……

De 2^de tegenslag die we te verwerken hebben gekregen is dat we beide voor de 1^e keer goed ziek zijn geworden doordat we hoogstwaarschijnlijk iets verkeerd hebben gegeten en de timing was ook niet al te best…..zeker ons Rais heeft even goed moet bikkelen maar daarover later meer. Laten we beginnen bij het begin.

Hua Hin

Na een lange treinreis van 17 uur inclusief vertragingen zijn we eindelijk aangekomen in Hua Hin. De eerste dag hebben we lekker aan het zwembad gerelaxt en zijn we ’s middags het stadje gaan verkennen op de scooter. Onderweg kwamen we een groot waterpretpark tegen en omdat we hier allebei een groot liefhebber van zijn stond de dagbesteding van de volgende dag al meteen vast ;-)

En daar hebben we geen moment spijt van gehad, als twee ongeduldige waterratten stonden we ’s ochtends vroeg een kwartier voor openingstijd te trappelen om naar binnen te kunnen. Eenmaal binnen hadden we het gehele waterparadijs bijna voor onszelf, dat scheelt weer een paar kleine kleuters omver beuken als we te lang moesten wachten … Grapje kersverse moedertjes ;-)

Maar wat een glijbanen …. de ene nog hoger en spectaculairder dan de ander maar eentje was toch wel heel bijzonder. Ik twijfel tot op de dag van vandaag nog of hij de “Kamikaze” die ik een aantal jaar geleden in Mallorca heb getrotseerd heeft overtroffen. Daar gingen we dan, samen met mijn dappere maatje trotseerde we de hoge treden van “The Free Fall” en eenmaal op het hoogste schavot aangekomen zien we daar een afgesloten capsule staan. De blauwe kijkers van ons Rais veranderde in twee bange puppie oogjes maar haar trots won het van de angst toen ik haar vroeg……jij eerst ?

Zelfverzekerd stapte ze naar voren. De deur van de capsule werd door de badmeester open gemaakt waardoor je op een plexiglas plaat kon staan. Deurtje dicht…..handen kruislinks op de schouders…..voetjes gekruist en door een speaker hoorde je een stem aftellen……3…..2……1…….BAM……de plaat klapte weg en daar viel je meters naar beneden zonder ook maar de glijbaan te raken…..hoppa……bochtje door…..links…..rechts………je ging op een gegeven moment zelfs zo hard dat de glijbaan meters omhoog ging om je snelheid af te remmen om uiteindelijk na wat bochten in een grote bak water afgeremd te worden. Het resultaat, een grote glimlach en een zere rug maar dat is een kleine prijs die je betaalt in de wondere waterwereld.

Check de glijbaan via deze link : https://www.youtube.com/watch?v=cxDgzeQxJmc&feature=youtu.be

Nadat Raisje mij een aantal uur heeft vergezelt is ze eventjes gaan liggen op een zonnebedje en ben ik nog even verder gegaan. Maar na een uurtje toen ook mijn rug helemaal rood was door de glijbanen zijn we met onze chlooroogjes moe maar voldaan, huiswaarts gekeerd.

De volgende dag stond er weer een treinreis van 5 uur gepland naar Surathani een doorvoerstadje die de meeste mensen gebruiken om op de boot te stappen naar de eilanden zoals Koh Samui maar wij gingen de andere kant op…..het nationaal park Khao Sok. Vanuit Surathani waar we een nachtje hebben geslapen zijn we met de bus naar dit prachtig park vertrokken.

Nationaal Park Khao Sok

Is werkelijk een klein paradijsje op aarde. Het park herbergt één van de oudste regenwouden van deze planeet, een kraakhelder blauw meer, grote diversiteit aan wildlife, grottenstelsels en enorme kalksteenrotsen. Wij verbleven 2 dagen in een boomhut midden in de jungle wat al een ervaring op zich was, heerlijk wakker worden met bijbehorende oerwoud geluiden en dan neem je de ongemakken zoals de hoge luchtvochtigheid……lage waterdruk in de douche en bijbehorende ongedierte op de koop toe, het was allemaal bij de prijs inbegrepen zullen we maar denken.

Dan de dag waarvoor we hier uiteindelijk naar toe zijn gekomen, een eendaagse trekking door dit nationaal park. De weg er naar toe was al prachtig met een longtailboot vaarde we 2 uur lang door het meer met aan beide kanten het immense karsgebergte. Dit was misschien wel mooier dan onze trip in Halong Bay en CatBa Island, mede omdat je met een longtailboot veel lager over het water vaart en omdat wij ook nog het enigste bootje waren voelde je je bijna één met de natuur. Toen we onze voeten aan wal hadden gezet moesten we dwars door de jungle, op weg naar een grot en dan zou je zeggen….alweer een grot !? Tja, dat zei ons Rais ook bij het boeken van deze trip maar gelukkig heb ik haar kunnen overtuigen om toch deze excursie te kiezen want de “Nam Talu Cave” lieve leesvrienden, was er eentje die anders was dan alle anderen . We werden namelijk verzocht om ons te bewapenen met zaklampen en zwemkleding….. dit laatste gaf net dat extra beetje dimensie….lees en huiver…..

Bewapend met een zaklamp samen met nog een handvol toeristen door een pikkedonkere grot…..tot zover nog niks speciaals. Toch ? Totdat het water je letterlijk en figuurlijk aan het kinnetje staat want zo moesten wij ons na een aantal afdalingen door de grot heen manoeuvreren. Om je vervolgens aan een stuk touw omhoogtrekken…… hop…... de verdere duisternis in. Op een gegeven moment kwamen we in een grote holle ruimte waar de gids zijn zaklamp naar boven scheen en daar zaten ze dan ….. honderden kleine vleermuisjes tegen het plafond aan……goeiendag…….Freek Vonk is er niks bij ;-) Na ook wat krabbetjes en grote spinnen gespot te hebben zagen we uiteindelijk na een uur weer het heldere licht van de uitgang, zo dat was nog eens een excursie !

Vanuit Khao Sok zijn we vertrokken naar Krabi waar onze 10 daagse strandvakantie begon op Railay Beach. Dit strand kun je alleen per bootje bereiken en op het eilandje zelf rijden geen auto’s wat meteen een heel relaxte sfeer met zich mee bracht. Prachtige baaien met dito zonsondergangen omdat foto’s meer zeggen dan duizend woorden….. bij deze :

Al dit moois werd helaas verstoord op de laatste dag dat wij hier verbleven. Na het middag eten voelde Rais zich niet helemaal lekker, erg veel buikkrampen,overgeven, kortom het hele rattenplan. Pffff………wat een ellende en zeker omdat we de volgende dag met de boot richting Koh Lanta zouden vertrekken en ziek op een boot dat is al helemaal niks. Na mate het avond werd begon ik me ook steeds slechter te voelen en het duurde niet lang of we lagen allebei goed ziek op bed. De volgende ochtend voelde we ons gelukkig al iets beter. Hop de zware rugzakken om en 15 minuten door de brandende zon richting pier wandelen. Dit was waarschijnlijk iets te veel voor het lichaam van Rais want ze kon direct door naar de WC om wederom over te geven. Tja en daar stond Raisje dan, goed ziek te wachten op een boottocht van dik een uur. Gelukkig heeft ze alles weten binnen te houden, het was even bikkelen maar we kwamen zonder incidenten aan op Koh Lanta onze 2^de eilandbestemming. Hier hadden we veel tips gekregen van Hans en de moeder van Rais dus we hadden genoeg leuke dingen te ondernemen. Echter knapte Rais maar niet op. Haar buikje bleef roet in het eten gooien . De 1^e nacht tijdens ons verblijf in Koh Lanta kreeg ik ook nog een fikse terugval. Hoge koorts en werd een paar keer badend in het zweet wakker. De volgende ochtend voelde ik mij gelukkig wel meteen een stuk beter dus de bacteriën waren definitief uit mijn lichaam. Dit was helaas bij Rais nog niet het geval. Ze was wel aan de beterende hand maar nog steeds herstellende. We hebben in de middag een scootertje gehuurd en zijn toen het eiland gaan verkennen. Lekker langs de kustlijn gereden en toen we een mooi en bijna verlaten strand zagen, zijn we hier naar toe gereden en heerlijk in het water afgekoeld.

Aan het restaurantje van ons verblijf zat ook een heel gezellig barretje grenzend aan de zee. Toen ik wat drinken bestelde werd ik aangesproken door de barman. Na een gezellig gesprek vertelde hij mij dat de eigenaar van deze bar een tattoo shop had aan de overkant van de straat en hij wees naar wat foto’s die op een paal waren geplakt. Zag er wel goed uit ook foto’s van tatoeages die gezet waren op de traditionele bamboe wijze. Op het uiteinde van een bamboestokje zijn dan naalden bevestigd en de tattooist prikt dan zelf de inkt in de huid. Een echt ambacht …. Ze bestaan dus nog ;-).

Hmmm……. dat zou ook wel een mooi aandenken zijn aan het Aziatische deel van onze reis……even met ons Raisje bespreken dacht ik. Toen ik het idee aan haar vertelde was ze in het begin nog wel sceptisch omdat het direct bestempeld werd als een impulsief idee. Tja, die ik heb inderdaad soms wel eens ;-).

Ben toen de shop op de ipad gaan opzoeken en daar waren gelukkig allemaal goede recensies te lezen. Je zag ook aan de foto’s dat die kunstenaar, want zo noem ik hem maar even, ook echt goed was. Het ontwerp die ik wilde had ik ook al gevonden en hiermee was Rais overtuigd, ze vond hem ook heel mooi. De plaats waar de tattoo moest komen was ook al bepaald. Dus je raadt het al, de volgende ochtend zat deze jongen in de stoel van Tattoo Studio Lucky Ink.

Het ontwerp werd getekend op papier en mijn linker bovenbeen waar de tatoeage zou komen werd afgetekend, vervolgens werd de tekening op mijn huid afgedrukt…..tot zover de bekende procedure. Maar dan…..de bamboestokjes werden tevoorschijn gehaald en werden alle drie voorzien van verschillende naalden, van dik naar dun om het verschil te kunnen maken in de belijning. We gingen er even goed voor liggen en daar begon het festijn. Met een snelle handbeweging prikt de kunstenaar de naald in de huid om hem vervolgens na een aantal prikken weer in het inkt potje te dopen. Dit moet al veel sneller gebeuren dan wanneer je getatoeëerd word met behulp van een machine. De pijn was acceptabel en omdat hij veel vaker de naald in het inkt potje moest dopen had je ook meer tussenpozen zonder pijn. Wat wel een nadeel was, is dat het veel langzamer gaat, logisch natuurlijk want de inkt werd er handmatig ingeprikt en dat gaat niet zo snel. Na 2 uur keek ik op mijn bovenbeen en hij was toen nog niet op de helft. Tja….ik had dan ook vrijwillig gekozen voor de totale breedte van mijn bovenbeen omdat dit het mooiste was….maar ja….dan moet je daar ook de consequenties van dragen. Dat wordt dus weer bikkelen dacht ik bij mezelf, want ik voelde dat de pijn heftiger werd, teken dat de adrenaline begon uit te werken.

Ik kan jullie ook mededelen, dat proef ondervindelijk is vastgesteld, dat het tatoeëren van de binnenkant van het been vele malen pijnlijker is dan de buitenkant. Al met al was het kunstwerk na zo’n 5 uur bikkelen eindelijk af maar het resultaat mag er wezen, al zeg ik het zelf. Het lijnenwerk ziet er verdomd strak uit ondanks dat het met de hand is gezet en dat is echt niet bij alle tatoeages die je op het internet ziet. Geluk ? Dat ik met deze “impulsieve” actie tegen een echte kunstenaar ben aangelopen ? Toeval bestaat niet……zou ons Rais zeggen en deze keer heeft ze wat mij betreft gelijk, het was een mooie samenloop van omstandigheden ;-).

Phi Phi islands

De volgende dag kwamen we na een uurtje varen aan op de eilandengroep Koh Phi Phi. Deze eilanden staan bekend om hun super mooie stranden, azuur blauw water en het bruisende uitgaansleven. De eerste dag hebben we op het gemakje het eiland verkent en heerlijk over de strandjes geslenterd. Onderweg werden we aangesproken of we interesse hadden in een poolparty maar dit durfde we nog niet aan. Rais voelde zich voor het eerst weer helemaal lekker en om dan meteen los te gaan is vragen om problemen. De volgende dag zijn we naar het viewpoint gelopen. Na 3,5 km een steile weg te hebben bewandeld met een hellingspercentage van soms wel 15%, werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht.

’s Avonds zijn we richting de strandtentjes gelopen, overal gezellige muziek en fireshows. Onder het genot van een drankje kon je heerlijk zittend/liggend genieten van de acrobatische kunsten van Thaise jongeren die m.b.v. brandende fakkels echt een hele vette show neerzetten. Respect wat die gasten allemaal konden zeg…….super mooi om te zien !! Na de show waren er ook al wat rode vlekjes op mijn gezicht getoverd en dat was niet van het vuur ;-) Dus nog even met ons Rais de voetjes van de vloer op de dansvloer om vervolgens te eindigen in een heel gezellig barretje met alleen maar Aussies en die kunnen er ook wat van. Het klikte meteen tussen mij en de “lads” …. Althans dat vond ik ;-) Dus dat belooft wat als we volgende week in Sydney zitten.

Kuala Lumpur

Is de hoofdstad van Maleisie en heeft bijna 2 miljoen inwoners. Wat ons als eerste opviel is de mengelmoes van verschillende rassen en culturen in de stad. In de overige steden waar wij zijn geweest zag je ons “de toeristen” en in grote meerderheid de autochtonen inwoners. In deze stad zagen we naast de toeristen, uiteraard veel chinezen want die zijn er schijnbaar overal maar ook mensen uit de arabische cultuur inclusief boerka en mensen uit Thailand en Indonesie.

Kuala Lumpur is een waar shoppinparadijs. Je struikelt er werkelijk over de shopping malls. De meeste zijn dicht bij elkaar geconcentreerd in de buurt van Jalan Bukit Bintang en het was niet toevallig dat ons hotel hier ook stond. Ideaal gelegen tussen de shopping malls en de Petronas Twin Towers. We verbleven hier maar 2 dagen dus dan was het wel fijn dat alle highlights die wij wilde zien op loopafstand lagen, of nog beter gezegd, vanuit ons hotel was een directe aansluiting met een loopbrug die de shoppingmall Pavilion en Suria KLCC (gelegen aan de voet van de Petronas towers) met elkaar verbond. TOP !

De eerste avond zijn wij naar de Heli Lounge Bar gegaan. Je neemt de lift tot de 34^ste verdieping van het Menara KH gebouw om daarna via 2 trappen op een echt heliplatform uit te komen die overdag nog steeds in gebruik is maar ’s avonds wordt omgedoopt tot lounge bar. Wat een uitzicht over de stad inclusief Petronas Towers !

De 2^de dag hebben we ons heerlijk vermaakt in de shoppingsmalls. Echt alle merken zijn hier vertegenwoord, van exclusief (Dior, Dolce &Gabanna, Luis Vuitton etc) tot aan merken zoals de Zara. Maar ook gigantische electronica zaken die TV’s verkopen die amper in onze huiskamer kunnen staan en als last but not least, op de bovenste verdieping, heel veel lekker eten ;-)

De Petronas Twin Towers, het internationale symbool van de stad Kuala Lumpur. De 88 verdieping tellende torens zijn een ontwerp van de Argentijnse architect Cesar Pelli. In de towers over de verdiepingen verspreid, ligt het mooiste winkelcentrum van Kuala Lumpur, het bekende Suria KLCC en achter de Twin Towers bevindt zich het stadspark KLCC Park (Kuala Lumpur City Centre Park) waar je wat ons betreft vanaf de grond het mooiste uitzicht hebt op dit indrukwekkend bouwwerk.

‘s avonds zijn wij naar de SkyBar gegaan wat op de 33^ste verdieping ligt van het Traders Hotel. Het hotel ligt vrijwel recht tegenover de twee torens en er zijn geen gebouwen die het uitzicht blokkeren. Buiten het fabelachtig uitzicht op de Towers en een redelijk deel van het centrum is het ook een hele vette club met zwembad. Als je er voor 21:00 bent hoef je nog geen entree te betalen maar een biertje kost al gauw 20 Euro maar wij hadden geluk, het was happy hour toen wij er waren dus we hadden 2 halve liters voor 5 euro per stuk ! Proost !

Het aziatische en daarbij ook het bijbehorende backpack gedeelte van onze reis zit erop. Ons vliegtuig vertrekt vanavond om 23:30 naar Sydney zodat wij de volgende dag hier rond 10:45 in de ochtend aankomen in de grootste en oudste stad van Australie. 7 dagen verblijven we in een hotel die op 10 minuten lopen ligt van Darling Harbour, een van de toeristische trekpleisters van de stad.

De Sydney Flexi Pass is al in de pocket en hiermee kunnen wij 7 attracties kiezen uit een totaal van 35 attracties voor 1 vaste prijs van 125 Euro p.p. das nog eens een goede deal ! Zeker omdat we kunnen kiezen uit echt hele vette dingen.....bijvoorbeeld een tour door het Sydney Opera House of een bezoek aan Taronga Zoo, een Hop on hop of bustickets voor de Blue mountains, filmpje pakken in het grootste I-Max bioscoop van de wereld met een scherm van 8 verdiepingen.....pfff.....keuzes.....keuzes..........benieuwd welke het zijn geworden ? Dat lezen jullie de volgende keer !

Liefs Bob & Rais

Chiang mai tot Pai

Chiang Mai

Na één uur vliegen vanaf Luang Prabang arriveerde wij op het vliegveld van Chiang Mai wat vijf eeuwen lang de hoofdstad is geweest van Thailand en op Bangkok na de 2^de grootste stad. Echter merk je weinig van de drukte, de sfeer voelt verre van hectisch wat een hele verademing is na steden zoals Hanoi en Ho Chi Minh.

Elke zondag wordt er een grote avondmarkt gehouden in de binnenstad en omdat we de vlucht op zondag hadden geboekt konden we deze bezienswaardigheid meteen meepakken. De “Sunday Market” in Chiang Mai is veruit de grootste markt die wij tot nu toe hadden bezocht. De kraampjes werden afgewisseld met hier en daar wat live muziek en uiteraard heel veel eten. Dus onder het genot van een hapje en een drankje keuvelde ik lekker achter ons Rais aan ;-) Uiteindelijk liepen we langs het atelier van een kunstenaar die zijn schilderijen had uitgestald langs de markt. Er stond een schilderij tussen die ik heel mooi vond……een realistisch geschilderd landschap waar boeren op aan het werk waren. Toen we verder aan het neuzen waren viel de blik van Rais op een groot schilderij waar zij meteen verliefd op werd, ikzelf was er eerste instantie minder enthousiast over omdat het abstract geschilderd was en voor mij moet het niet allemaal te vaag zijn………..laat dit nu net de 2 karaktereigenschappen zijn waar we in de 4,5 jaar dat we nu bij elkaar zijn hebben geleerd om elkaar in aan te vullen……….Rais de creatieve van ons twee……de dromer…….en ik meer de realistische……heldere kaders. Grappig om ook deze afspiegeling in de twee verschillende schilderijen terug te zien.

Omdat we beide de schilderijen niet uit onze hoofd konden zetten, zijn we de volgende dag naar het atelier terug gegaan en toen ik voor de 2^de keer het schilderij zag die Rais in 1^e instantie al zo mooi vond werd ik ook al wat enthousiaster. Het kleurenspel van het wit met oranje was prachtig en hoe langer ik er naar keek, hoe mooier ik het begon te vinden. Met een schuin oog keek in naar mijn schilderij…..en tja….misschien had ze toch wel een beetje gelijk…..in deze stijl had ik er tijdens onze reis al meer gezien, wat eigenlijk wel logisch was omdat een realistische stijl nu eenmaal makkelijker te kopiëren is. Een abstract schilderij is daarentegen altijd uniek…..gemaakt door de ogen van de kunstenaar..…..tja…….er zijn van die sporadische momenten dat Rais gelijk heeft en als die momenten voorbij komen dan zijn dat wel vaak speciale momenten………iets wat ik normaal niet zou hebben gedaan……..uit mijn comfortzone……...zoals deze reis…..….met als aandenken dit unieke schilderij……..de cirkel is rond.

Op maandag avond zijn we naar de Night Bazaar gegaan om een 6-tal thaibokswedstrijden te bekijken op Muay Thai regels dus inclusief ellebogen, altijd leuk ;-) Rais was nog nooit naar zo’n evenement geweest en ik wilde er graag heen dus daar zaten wij dan op 2 meter van de ring af. Er waren 2 leuke gevechten waarin de tegenstanders aan elkaar gewaagd waren, de overige vielen helaas een beetje tegen. Het laatste gevecht tussen een Thai en een Fransman had de klapper van de avond kunnen worden maar helaas was de Thai te arrogant en kreeg door zijn nonchalante houding al binnen de 1^e minuut een trap op zijn lever………ging neer………en bleef liggen…….beetje jammer dat deze thai zijn tegenstander zo had onderschat, je zou denken dat ze onderhand wel beter moeten weten sinds Ramon Dekker hier jaren geleden al elke kampioen ontkroonde.

Op woensdag hadden wij de excursie “Jungle Flight” geboekt. Op een uurtje rijden van Chiang Mai werden we naar het gedeelte in het regenwoud gebracht waar met name de Yang Na Tree bomen stonden. Dit type boom staat bekend om zijn diepe wortels en kunnen wel 40 – 70 meter hoog worden. Tussen deze bomen was een parcours opgebouwd bestaande uit 33 platforms, 20 ziplines en 3 abseilplatforms en dat allemaal op een hoogte van meer dan 50 meter ! We hadden gekozen om 06:30 opgehaald te worden en dat werd beloond doordat wij samen met onze 2 instructeurs als enigste het parcours mochten afleggen. In het begin een beetje onwennig om op de enorme hoogte van het platform af te springen en met behulp van de zipline naar de andere platform te roetsjen maar wat was dit een leuke ervaring zeg !

Bij sommige ziplines konden Rais en ik tegelijkertijd van het ene platform naar het andere platform roetsjen………..daar hang je dan……….met z’n tweetjes in het regenwoud……als 2 apen op 50 meter hoogte bungelend van platform naar platform ! De ziplines waarvan de langste een lengte had van 300 meter werd afgewisseld door 3 abseilplatforms, welke zorgde voor een vrije val van 40, 50 en 60 meter……deze stonden alle 3 garant voor een diepe zucht in onze buik ;-) Na 2 uur waren we uitgespeeld en verlieten wij het parcours met een glimlach van oor tot oor en bonkte ons hart in de keel van de adrenaline……SUPER !

Op donderdag hadden wij een uitstapje gepland staan waar ik al enige tijd erg nieuwsgierig naar was. In Nederland had ik hier al het e.e.a. van uitgezocht en het verhaal erachter intrigeerde mij zodanig dat ik niet kon wachten om het in het echt te zien…….”de witte tempel” of beter gezegd : Wat Rong Khun ! Aangezien je hier alleen maar excursies naar toe kon boeken waar je maar 20 minuten op het tempel complex verbleef omdat het gecombineerd werd met een bezoek naar de “lang nek” dorpen hebben wij zelf een bus kaartje geregeld en zijn we met de lokale bus naar Chiang Rai gegaan.

Na een busrit van 4 uur waren we dan eindelijk gearriveerd………”Wat Rong Khun” ……….

De intens witte kleur die fel afsteekt tegen de blauwe lucht. De flikkerende mozaïekdeeltjes die je doen verblinden. WAUW !

De tempel is gebouwd door de kunstenaar Ajarn Chalermchai Kositpipat, als eerbetoon aan Boedha. Ajarn is in Chiang Rai geboren en nog steeds in leven. Hij is verslaafd geweest aan alcohol en drugs en is om af te kicken een Boeddhistisch klooster ingegaan en uiteindelijk monnik geworden. Na jaren succesvol monnik te zijn geweest is hij van al zijn verslavingen afgekomen. In zijn loopbaan als kunstenaar schilderde hij zo’n 200 schilderijen per jaar en van al dat verdiende geld wilde hij als dank aan Boeddha een tempel creëren in zijn eigen stijl. Waar mensen van over heel de wereld zijn werk kwamen aanschouwen net zoals de Taj Mahal in India of het Ankor Wat in Cambodja. Het werd zijn levenswerk waarin hij wordt geholpen door 60 van zijn eigen pupillen. Hij leert ze zijn visie zodat na misschien 60 tot 90 jaar na zijn dood Wat Rong Khun voltooid kan worden.

Doordat een recente aardbeving (mei 2014) flink wat schade heeft aangericht kwam dit prachtige project bijna voortijdig tot een einde maar gelukkig door vele publieke donaties, kon de bouw en het herstel verder gaan. Hij accepteerde geen enkele donatie van regering, officieren of miljonairs omdat hij de eerste kunstenaar ter wereld wilt zijn die een kunstwerk kan maken met absolute vrijheid in zijn eigen visie. Geld kan namelijk de donateurs kracht geven om invloed uit te oefen op zijn visie en dat wilde hij absoluut niet.

De kleur wit symboliseert het reine en als je over de loopbrug naar de ingang van de Wat Rong Khun loopt, rijzen wel honderden handen van de grond omhoog. Handen die wilden ontsnappen aan de hel, hoofden die naar beneden worden getrokken en schedels die gevangen zijn genomen. Maar eenmaal deze loopbrug gepasseerd, wandel je naar de hemel tot je de ingang van de tempel hebt bereikt.

Binnen in de tempel mocht je niet fotograferen, één muur vertegenwoordigd het goede, de verlichting …. Boeddha. Op de tegenovergestelde muur is het kwaad vertegenwoordigd, een groot wezen met in het ene oog de weerspiegeling van George Bush en in het andere oog Osama Bin Laden. Maar ook zijn rijkdom, olie en de filmwereld als het kwaad afgebeeld…. figuren zoals Kung Fu panda, Spiderman, personages van The Matrix en de instortende torens van het World Trade Center maken deel uit van deze muurschildering. De zijwanden verbeelden het loskomen van het kwaad en de weg naar verlichting.

Naast de tempel was er ook een museum waarin al zijn schilderijen stonden tentoongesteld. De één nog mooier dan de ander, echt prachtig. In dit museum kon je ook een boekje kopen waarin een interview stond met de kunstenaar en allerlei achtergrond informatie, deze heb ik gekocht als aandenken aan deze mooie dag want 4 uur later zaten we in de bus terug naar Chiang Mai.

En dan was het eindelijk zover………vrijdag…..de dag waar mijn meissie zolang naar had uitgekeken….. het bezoek aan het Elephant Nature Park ! Om 08:00 werden we opgehaald en toen we in het busje zaten werd er een filmpje gestart waarin werd uitgelegd hoe je met de olifanten moest omgaan. Geen flits op je foto toestel gebruiken, sommige olifanten mag je niet aanraken omdat ze nog met trauma’s kampen uit het verleden…. etc….etc…..Kortom, het diervriendelijkheidgehalte was ruimschoots aanwezig, zeker nadat de gids had aangeven dat het buffet wat wij in de middag voorgeschoteld kregen alleen bestond uit vegetarische gerechten……toen ik dit hoorde keek ik naar rechts en daar verscheen een brede glimlach op het gezicht van Rais……Dat zat wel goed, dat keurmerk voor het Elephant Nature Park ;-)

De eerste activiteit was het voeren van de olifant, we liepen door het park naar een groepje olifanten om uiteindelijk oog in oog met deze indrukwekkende beesten te staan. Haren die zo hard aanvoelde als die van een staalborstel….. huid wat op sommige plaatsen wel een aantal centimeters dik is en dan het geluid uit de slurf als je er een stuk fruit voorhield …. een stofzuiger is er niks bij ! Maar wat was dit leuk en bijzonder om te doen zeg ! Tijdens het voeren kregen we veel informatie over de olifanten in het park, sommige hadden een gebroken poot door het harde werk in de houtindustrie, andere waren op een mijn gaan staan waardoor ze één enkel misten en de andere olifant had maar een half oor door de mishandeling van zijn mahoet tijdens de vele olifanten ritjes. Ondanks al dit dierenleed dat door de mens was aangedaan, zijn er gelukkige ook nog genoeg mensen die deze prachtige dieren een warm hart toedragen. In het park liepen totaal zo’n 70 olifanten rond variërend tussen de 20 en 70 jaar oud en één jonkie van 2 jaar en die kunnen allemaal de rest van hun leven zorgeloos genieten.

Ten slot mochten wij de olifanten wassen in de rivier. Onze groep bestond uit zo’n 8 toeristen en die kregen elk een emmer om de olifant lekker nat te gooien en wat vonden ze dat heerlijk en wij natuurlijk ook!

Dit was de perfecte afsluiter van ons verblijf in Chiang Mai want zaterdag vertrok onze bus alweer naar Pai, de hippie-stad in het bergachtige noorden van Thailand. Ondanks de grote aantallen toeristen heerst er gelukkig nog steeds een heerlijke rust en een relaxte sfeer. In de avond kon je slenteren over jawel, daar zijn ze weer..….de avondmarktjes……en rond een uurtje of 20:00 ging je opzoek naar één van de vele barretjes waar ze live muziek speelde. Muzikanten inclusief hippiebroek en lang haar……het leek net of de tijd hier stil had gestaan maar wat konden die gasten spelen ! Onder het genot van een mojito en biertje voor Rais zaten we samen op een kussentje op de grond te genieten van de vele hits die gespeeld werden uit de jaren 60 en 70…….zo kwamen wij onze avondjes wel door in Pai ;-)

Maar er is nog meer te beleven in Pai, vooral voor de motorrijder aangezien het dorp onderdeel is van de welbekende Mae Hong Son-loop. Hoewel er veel variaties op de route bestaan, bedraagt de originele route 650 km die gaat van Chiang Mai- Pai- Mae Hong Son- Mae Sariang- Doi Inthanon National Park –terug naar Chiang Mai. Buiten het feit dat ons budget het niet toelaat om voor zoveel dagen een motor te huren hadden wij er ook niet de tijd voor……toch wilde ik uiteraard Pai niet verlaten voordat ik een stukje van deze route had gereden. Op de weg hierna toe, die volgens kenners uit 760 bochten bestaat had ik namelijk al gezien dat het merendeel van de wegen perfect was onderhouden en dat maakt het waanzinnig leuk om te rijden !

Het enigste wat je hiervoor nodig had was een motor en internationaal rijbewijs. Dat laatste had ik natuurlijk al netjes geregeld in Nederland dus we hoefde alleen nog maar op zoek naar een motor……en dat moest toch niet moeilijk zijn want Pai stikte immers van de verhuurbedrijven.

Helaas kan het niet altijd meezitten. Nadat we vele verhuurbedrijven waren afgegaan bleek dat ze alleen maar motorscooters verhuurde…………balen……..met de hoofdletter B. Uiteindelijk heb ik het maar opgegeven…….geen motor voor onze Bobbiejaan………in plaats daarvan een gare suzuki scooter …..125cc’tjes…….met 70.000 km op de klok….en tja daar moest ik het meedoen. Heb me nog even door mijn optimistje laten meeslepen in de positieve vibe dat het met de motorscooter ook leuk kon zijn. Dus daar gingen we in de vroege ochtend op pad met als doel Mae Hong Son te bereiken wat zo’n 100 km verderop lag. Na twee uurtjes rijden zijn we omgekeerd…….Rais kreeg pijn in haar billetjes van het reeds doorgezakte zadel en ondanks de vele mooie bochten waar je als motorrijden heerlijk van kan genieten, kan ik je zeggen dat het op de scooter gewoon een bocht is. Jammer maar helaas niks aan te doen.

De volgende dag vertrekt onze bus terug naar Chiang Mai maar dit is niet zomaar een dag………..nee……..het is de verjaardag van ons Rais….. Hiepperdepiep……Hoera……29 jaartjes alweer ! We hebben besloten om deze dag lekker rustig aan te doen…….’s Middags een massage te boeken en ’s avonds ergens heerlijk uit eten want de volgende dag vertrekt om 17:00 de nachttrein naar Bangkok, deze rit duurt zo’n 12 uur en vanuit Bangkok gaan we rechtstreeks door naar Hua Hin dus dat wordt een lange trip van zo’n 15 uur. Gelukkig kunnen we bij aankomst in deze gezellige stad op een aantal mooie stranden bijkomen. Vanuit Hua Hin reizen we door naar het nationaal park Khao Sok en vanaf 20 januari start onze 10 daagse strandvakantie op de mooiste eilanden

van Thailand……maar daarover de volgende keer meer !

Laos

Luang Prabang

Op de eerste plaats willen wij al onze familie, vrienden en collega’s het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar, dat het voor iedereen een mooi jaar mag worden in goede gezondheid !

Op 2^de kerstdag hebben wij het drukke Hanoi achterons gelaten om het vliegtuig te pakken richting Laos. Na een vlucht van iets meer dan een uur landde ons vliegtuig in Luang Prabang. In en rondom deze stad leven bijzonder veel monniken. Vanwege de vele tempels in Luang Prabang waar de monniken wonen en studeren, krijgt het automatisch een relaxte sfeer die zo goed bij Laos past, een hele verademing na het hectisch Hanoi.

De eerste dagen hebben we lekker gerelaxt, te voet de stad verkent, ’s avond heerlijk geslenterd over de avondmarkt en tussen de soep en aardappels door de details verder uitgewerkt van ons reisplan. We hadden namelijk een belangrijke reden om Laos te bezoeken tijdens onze reis want op 3 uur rijden van Luang Prabang zit namelijk een groot opvangcentrum voor olifanten. Nu zijn er wel meerdere opvangcentra voor olifanten in Laos maar niet iedereen krijgt het felbegeerde “Raissa keurmerk” voor diervriendelijkheid en geloof me, dat krijg je niet zo maar … het is een eenmansorganisatie waar Raissa als een Dolle Mina de scepter zwaait…. en ik kan het weten … ben namelijk zelf, weliswaar met de hakken over de sloot, recentelijk goedgekeurd ;-)

Eet nu 4 dagen in de week vegetarische burgers …. Mensen die mij goed kennen weten dat ik een echte vleeseter ben……en als ze me vragen hoe dat haar is gelukt, laat ik maar niet al die blauwe plekken op mijn armen zien, die ik angstvallig probeer te verbloemen door mijn tatoeages.

Nu hadden we één probleem, dit opvangcentrum hebben we in Nederland al moeten vastleggen omdat al menig data was volgeboekt. 10 Januari was de eerste mogelijkheid voor 2 dagen en één overnachting. Omdat we 3 dagen voor de afloopdatum van onze visa uit Vietnam zijn vertrokken, waren we op 26 december al in Laos. Dit betekent dat we ongeveer 2 weken de tijd hadden voordat we ons moesten melden bij het opvangcentrum. In het kader van efficiënt reizen wilden we daarom niet richting het zuiden trekken omdat we uiteindelijk toch weer terug naar het noorden moeten. Ook hebben we er niet voor gekozen om in het zuiden van Laos te beginnen om vanuit daar naar het noorden te trekken omdat dan de 2 weken die we hiervoor hebben veel te krap is. Er is namelijk geen treinnetwerk in Laos en de wegen zijn in veel slechtere staat dan in Vietnam en dat was al niet veel soeps.

We hebben daarom na goed beraad besloten om totaal 8 nachten te verblijven in Luang Prabang om vervolgens op 3 januari het vliegtuig te pakken naar Chiang Mai – Thailand. Reizen is keuzes maken en tijd is je kostbaarste bezit, voor je het weet is alles voorbij en zit je in het vliegtuig terug naar Nederland. We vonden daarom dat het niet goed voelde om nog een week langer in het noorden te rekken, terwijl we deze “extra” week ook goed konden gebruiken om nog meer plekjes in Thailand te bereizen.

We hebben contact gezocht met het opvangcentrum en ze zijn gelukkig met ons voorstel akkoord gegaan, 50 % retourneren van het totaalbedrag en het overige deel hebben wij als gift geschonken aan het opvangcentrum. Maar Raisjes droom dan … contact te leggen met deze imposante, sociale dieren ? Niet getreurd … ook daar hadden we al een oplossing voor gevonden … In Chiang Mai hebben we een excursie geboekt naar het Elephant Nature Park. Hier worden getraumatiseerde, verwaarloosde en mishandelde olifanten opgevangen om ze vervolgens te vertroetelen en te verzorgen en daarbij speel je zelf een grote rol. Onder de begeleiding van een Engels sprekende gids wordt je gelijk aan het werk gezet. Voeren, wassen, schrobben, nog meer voeren, wassen, aaien, foto’s maken, voeren, wassen …….. nou dat belooft wat ! Na wat uitzoekwerk kreeg ook deze organisatie het “Raissa keurmerk” dus dat was ook weer geregeld.

Zijn we dan helemaal voor niks naar Laos gekomen ? Nee, natuurlijk niet, want de 9 dagen dat wij in Luang Prabang hebben verbleven hebben we ons kostelijk vermaakt. We hebben 4 dagen de omgeving verkend met een motorscooter en dat was een hele mooie ervaring, er is namelijk genoeg te zien.

Zo hebben we 3 watervallen bezocht, waarvan de Tad Thong waterval de minst toeristisch was, we waren hier namelijk helemaal alleen.

De Kuang Si watervallen wat volgens vele één van de mooiste watervallen van Azië zijn, was een heel ander verhaal. Hordes chinezen met dito selfiesticks vertroebelde al snel het beeld en dan verliest zo’n mooie omgeving helaas zijn pure schoonheid. Deze watervallen zijn opgebouwd uit verschillende plateaus waardoor je er ook heerlijk in het turkoise water kan zwemmen maar om dit met al die chinezen te doen…..nee…..dat dacht ik niet.

We hebben daarom nog een kijkje genomen in het berenopvangkamp wat hieromheen gesitueerd lag. Toch weer schandalig om te zien wat de mens deze dieren allemaal voor leed aandoet voor de bereiding van traditionele…..jawel…..door zijn ze weer….CHINESE……geneesmiddelen. Berengal wordt verwerkt tot zalf en is het medicijn voor lever-en darmkanker, hepatitis en stoornissen van de spijsvertering. Echter is hiervoor al jaren een goedkoop synthetisch alternatief. De laatste jaren dient berengal daarom vooral voor de fabricage van shampoo, huidverzorgingcrèmes, keeltabletten, oogdruppels en wijn. In de jaren tachtig werden in China, Vietnam en Zuid-Korea speciale berenboerderijen opgezet. Ze gebruiken technieken die ontwikkeld zijn in Noord-Korea. Uit Vietnam zijn beschrijvingen bekend van het ‘melken’ van gekooide dieren. Na verdoving wordt de buik opengesneden en gal afgetapt, tot honderd cc toe. De wond veroorzaak chronische infectie, die het dier niet lang overleeft. Het in China gehouden onderzoek heeft aangetoond dat de beren helse pijnen te verduren hebben. De kooien hangen boven de grond, met de buik van de beer binnen handbereik van de tapper. Een harnas maakt het dier bewegingsloos. Door een buisje in een open wond druppelt de gal naar beneden. De wond schuurt tegen de spijlen. Volgens het onderzoek heeft China 247 berenboerderijen, die 7000 kilo gal per jaar produceren. Beren die overlijden worden bijna altijd vervangen door beren die in het wild zijn gevangen. Door de publiciteit van deze gruweldaden nemen de berenfarms af. In Zuid-korea zijn ze al verboden en ook Vietnam wil ze gaan verbieden. Ik was van al deze gruweldaden niet op de hoogte, Rais als dierenvriend uiteraard wel…..soms kan ik nog wel wat van haar leren ;-)

Fijn om te zien dat de beren die voor ons lagen, gered waren uit de verschrikkelijke berenfarms en nu heerlijk aan het genieten waren……hun vacht straalde in het lekkere warme zonnetje.

De volgende ochtend zijn we om 08:00 terug gereden naar de Kuang Si watervallen en werden we beloond om van al deze natuurpracht te genieten met nog maar 2 andere toeristen ! Ideale setting om een aantal foto’s te schieten en lekker te plonsen in het heerlijke water.

Op de weg naar deze watervallen hebben we ook nog het Kuang Si Butterfly Park bezocht. Dit project is door een Nederlands stelletje in Januari 2014 geïnitieerd. Met als missie om de bewustwording bij scholen te verhogen over de mooie maar kwetsbare natuur die Laos rijk is. Ze voorzien de kinderen met studie materiaal om te leren begrijpen hoe belangrijk het is om de mooie natuur te beschermen voor hun eigen gezondheid, geluk en financiële onafhankelijkheid. Een heel mooi initiatief van deze twee dutchies om alles wat ze in Nederland bezitten te verkopen om in deze prachtige omgeving dit park helemaal zelf op te bouwen en hun droom na te leven.

Op oudejaarsdag hebben we een ceremonie bijgewoond in de Xien Thong tempel, waar de monniken meditatie afwisselde met boeddhistisch gezang, heel bijzonder om dit mee te mogen maken.

Tijdens de jaarwisseling zelf zijn we een paar kroegjes in gegaan omdat er in het stadje niet echt aan oud & nieuw werd gedaan. In Laos vieren ze alleen het boeddhistisch nieuwjaar (medio April) uitbundig en de cafeetjes sluiten hier bijna allemaal om 23:30 omdat iedereen, elke dag om 0:00 thuis moet zijn (soort avondklok) De reden hiervoor is dat elke ochtend om 05:30 de monniken vanuit de tempels door de stad beginnen te lopen. De Laotianen geven deze monniken offers in de vorm van eten omdat dit in hun cultuur heel normaal is……eten hoor je te delen….en is nooit alleen voor jezelf …….een mooie gedachte…….en we zijn uiteraard ook een ochtend vroeg opgestaan om deze dagelijkse gebeurtenis zelf te mogen aanschouwen. Als laatste hebben we in het nationaal museum nog een traditionele dansvoorstelling bijgewoond, echter viel deze helaas wat tegen omdat ik in Bali een soortgelijke dansvoorstelling (Barong dans) heb gezien bij het koninklijk paleis in Ubud. Ik zou zeggen………laat dit voortaan maar aan de indo’s over ;-)

We zijn nu weer helemaal uitgerust en klaar voor onze volgende reisbestemming Thailand. We zullen de komende weken weer actiever gaan reizen inclusief bus en treinreizen, want 1 februari vertrekt ons vliegtuig vanuit Kuala Lumpur naar Sydney ! Dit betekent dat we de komende 4 weken vanuit Noord naar Zuid moeten trekken en hoe dat precies gaat verlopen…… we houden jullie op de hoogte!

Sapa

Zoals Bob aangaf hebben we vanaf Cat Ba in totaal 15 uur moeten reizen om uiteindelijk in Sapa terecht te komen, een gebied in Noord-Vietnam dat grenst aan China.

Vanuit Nederland had ik me al verdiept in de organisatie ‘’Sapa sisters’’. Het mooie van deze organisatie is dat de locals een eerlijk salaris krijgt voor de trekkings die zij organiseren. En dit geeft de kans aan deze vrouwen om onafhankelijk te zijn. De keuze was voor ons dus al snel gemaakt.

Om 9 uur werden we opgehaald door Ghai, onze gids gekleed in traditionele kleding. Ze vroeg ons ‘Do you want the easy trekking or the hard trekking’, wij zeiden natuurlijk zonder enige twijfel ‘’the hard trekking’’! Dit betekende dat we de eerste dag 15 km zouden lopen, en de 2^e dag 7 km, eitje dachten wij

We gingen direct van start met een afdaling, het was modderig en glad dus het was aanpoten om niet meteen te vallen. Na een half uur afdalen, gingen we uiteraard weer stijl omhoog en we begonnen ons te beseffen wat de “hard trekking” inhield. We liepen dwars door de rijstvelden en terwijl we in de verte een stroom toeristen voorbij zagen lopen op de verharde wegen, liepen wij over rijstterrassen langs boerderijtjes. Door de velen regen die de afgelopen dagen was gevallen zakte we af en toe tot aan onze enkels weg in de modder. Op een gegeven moment werd het erg glad en wilde ik door middel van een grote sprong dit gladde gedeelte overslaan…. Nou dat bleek een domme kamikaze aktie…. Ik gleed bij landing weg en klapte direct door mijn knietjes…..Direct een goede check voor mijn kruisbandjes, nou die functioneren gelukkig nog steeds naar behoren ;) Ook maakte Bob een flinke val waarbij hij de keuze had of op de camera te vallen, of met zijn knieën op de keien in de rivier… Onze Columbus 2.0 koos natuurlijk voor zijn knieën. (en we waren pas een uurtje onderweg J)

Tijdens de tocht vertelde Ghai veel over de Vietnamese cultuur en haar eigen familie welke deel uitmaken van de black hhmong gemeenschap. Ze is in de jungle opgegroeid en heeft nooit op school gezeten omdat de school te ver lopen was, via toeristen heeft ze Engels kunnen leren en is zo bij de Sapa sisters terecht gekomen. Ghai woont sinds ze getrouwd is bij haar schoonfamilie, het is de traditie in Vietnam dat de jongste aangetrouwde schoonzus verplicht is te koken voor de gehele schoonfamilie (Nou als dat in Nederland een traditie was geweest dan waren de van Hestjes er bekaaid vanaf gekomen ;)).

Elke dag staat ze om 4 uur op en kookt ze voor de hele familie, om daarna haar 2 kinderen te voeden. Na dit ochtendritueel vertrekt ze richting Sapa om de toeristen op te halen voor de trekking. Dag in… dag uit….. Dit doet je dan wel even stilstaan bij het feit hoe goed wij het hebben in Nederland.

Ghai vertelde dat haar oudste zus op haar 12^e is getrouwd en op haar 13^e haar eerste kind kreeg…. Heftig….Maar in deze cultuur is dat heel normaal. Misschien heeft het te maken met het feit dat als je een kind krijgt terwijl je nog niet getrouwd bent, je door je eigen ouders daarna vermoord werd en je kindje verkocht…….Wat een andere wereld…..Deze verhalen hebben veel indruk op ons gemaakt.

Uiteindelijk na 7 uur wandelen door de meest mooie landschappen die je je maar kan voorstellen, liepen we door het dorpje waar we die nacht zouden verblijven. Bij binnenkomst liggen aan de zijkant van de straten alle beesten in kooien welke diezelfde avond nog zouden worden geslacht. Het overige vee zie je nog vrolijk rond lopen… het is een naar gezicht… Ook de meeste honden worden hier opgegeten, omdat je volgens hun geloof hier sterker van wordt. Tenzij de hond blaft en waaks is… Dan blijft hij bij de familie als waakhond… Tja… het is de cultuur en deze mensen eten alles wat kan lopen, maar toch had ik alle puppies het liefst in mijn backpack meegenomen.

Eenmaal bij ons gastgezin aangekomen bleek daar nog een stelletje uit Nieuw Zeeland te slapen. Nadat we onze spullen hadden afgegooid hebben we nog samen een rondje door het dorp gelopen en gezellig wat gekletst toen ik plotseling tot mijn schrik zag dat de buurman zijn varken wilde slachten, met drie man hielden ze het beestje in bedwang en het schreeuwde echt alles bij elkaar…. Dat geluid ging door merg en been…. Tranen in mijn ogen….Iets wat bij het dagelijkse leven van deze mensen hoort. Als ik mezelf dan afvraag wat nu beter is….. een aantal kiloknallers in de vriezer of dat je zelf je vee slacht waarbij het vee tenminste nog wel vrij heeft kunnen rondlopen….dan kan ik gelukkig deze nare ervaring voor mezelf wat beter relativeren. Na dit slachttafereel zijn we terug naar het gastgezin gegaan. Een bak met houtskool werd aangestoken en hier zijn we vervolgens met onze Nieuw-Zeelandse vrienden onder het genot van een biertje omheen gaan zitten.

.

In de avond had het gezin uitgebreid gekookt, allerlei verschillende bakjes met eten en natuurlijk veel te veel. De man des huizes verdiende geld d.m.v. het brouwen van rijstewijn met een alcoholpercentage van 45% en schonk voor ons allemaal een glaasje in. Met z’n allen riepen we YO (vietnamees voor proost) en uit beleefdheid gooide we het glaasje achterover Maar tjeezzz…. Echt veel te sterk!! Zodra onze glazen leeg waren werden we uiteraard direct getrakteerd op nog een glaasje… J. De dames haakte al snel af en dat werd geaccepteerd… de heren moesten van de gastheer nog even door! Alles bij elkaar was het een bijzondere en mooie avond…die ons nog lang bijblijft.

Er werd gewaarschuwd om na 8 uur niet meer naar buiten te gaan in verband met de “Crazy dogs” (soort wolf) Gelukkig heeft het gastgezin een hond die alarm slaat zodra deze crazy dogs in de buurt zijn dus zolang we binnen bleven moest het goed komen. Het was een pittig nachtje met een dun matrasje op harde planken maar in de ochtend stond alweer netjes ons ontbijtje klaar. Tijdens het ontbijt werd er nog even voor onze neus een vis gevangen die het gastgezin als lunch ging opeten maar wij gingen alweer op pad.

Mijn hele lichaam deed pijn…. Het voelde alsof ik een wedstrijd had gehandbald en daarna nog 10 km was gaan hardlopen…. Ghai vroeg weer, of we de moeilijke of makkelijke route wilde…. Bob en ik konden het beiden niet over ons hart verkrijgen om als 2 chickens achter de rest van de toeristen aan te lopen en te kiezen voor de makkelijke route. Het is nu eenmaal zo dat als je de betere uitzichten wilt zien je de bergen moet opklimmen dus kozen we wederom voor de moeilijke route. Onder het motto niet zeiken maar doorlopen begonnen we met frisse moed aan de 2^de dag van onze trekking. Omdat de modder slecht droogt in de jungle kregen we een bamboe stok mee, voor enigszins wat houvast… Als echt doorgewinterde pelgrims zijn we op pad gegaan ;) Het was wederom pittig maar het was het echt allemaal waard!

Al met al een erg bijzondere beleving…. Wat een respect voor deze hardwerkende vrouwen… We beseffen ons alsmaar meer hoe bijzonder onze reis is en wat een geluk we hebben dat we dit allemaal mogen meemaken. De gemiddelde Vietnamees komt nooit verder dan hun eigen stad of dorp en wij hebben de afgelopen 24 dagen heel Vietnam doorkruist.

We zijn vannacht aangekomen in Hanoi, na een helse treinrit waar we geen oog hebben kunnen dichtdoen…. Nu lekker de beentjes omhoog en uitrusten! Wellicht morgen even een masseur opzoeken ;).We blijven hier een paar nachtjes en dan vertrekken we richting Laos.

Wij zitten nog steeds goed op schema en het reizen gaat ons goed af. Momenteel hebben we ruim 2600 km afgelegd in een kleine 4 weken. Het bloggen is voor ons een ideaal middel om iedereen op de hoogte te houden van onze reis en voor ons werkt het als een soort dagboek. In de verloren uurtjes eventjes de dingen die we meemaken op een rijtje zetten.

Wij willen iedereen hele fijne feestdagen toewensen, juist rond deze feestdagen missen we natuurlijk de gezelligheid van onze familie en vrienden! Wij drinken vanavond een lekker Tiger biertje op jullie ! XXX